IΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ


Η "Κίνηση Φιλοσοφικών και Μεταφυσικών Ομάδων για Ελεύθερη Πνευματική Έκφραση" αποτελείται από ομάδες που διατηρούν την ανεξαρτησία τους, ενώ ενώνουν τις δυνάμεις τους για να πραγματοποιήσουν τους κάτωθι σκοπούς :
1. Την προάσπιση του δικαιώματος να εκφράζει κανείς ελεύθερα τις απόψεις και τις πεποιθήσεις του.
2. Την αλληλογνωριμία των ατόμων που διαπνέονται από μεταφυσικές ανησυχίες.
3. Την κατάκτηση του σεβασμού στις διαφορετικές αντιλήψεις μεταξύ των ερευνητών.
4. Την ορθή πληροφόρηση του κοινού για τις μεταφυσικές έννοιες και πρακτικές.
5. Την ανάπτυξη, μέσω της φιλοσοφικής πρακτικής, των ανθρωπίνων αρετών και σχέσεων
6.Την συμπαράσταση στον συνάνθρωπο και την βελτίωση των συνθηκών ζωής σε όλο τον πλανήτη.


FOUNDING DECLARATION


FOUNDING DECLARATION OF THE “MOVEMENT OF PHILOSOPHICAL AND METAPHYSICAL GROUPS FOR FREE SPIRITUAL EXPRESSION” (M.P.M.G.F.S.E.)


The Movement of Philosophical and Metaphysical Groups for Free Spiritual Expression consists of groups that maintain their independence
while joining forces to achieve the following aims:
1. To protect the right of expressing their views and beliefs freely.

2. To meet and maintain connection with other people concerned with metaphysical questions.
3. To establish respect to the differing perceptions among researchers.

4. To disseminate correct information to the public (provide education to the public) regarding metaphysical concepts and practices.


5. To develop via the philosophical practice, of both the human virtues and relationships.

6. To express solidarity to other humans and to improve their living conditions around the world.



Προς όλες τις Φιλοσοφικές και Μεταφυσικές Ομάδες



Αγαπητοί φίλοι,
Είναι κοινή διαπίστωση στο κατώφλι της τρίτης χιλιετίας, ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι με φιλοσοφικές και μεταφυσικές ανησυχίες, στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως, αναζητούν να βρούν το νόημα που η καθημερινότητα τους έχει στερήσει. Η τάση αυτή έχει ως αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός ατόμων (κυρίως νέοι) να αναζητούν και να ακολουθούν διάφορα πνευματικά μονοπάτια και ομάδες που τα μέλη τους έχουν ως σκοπό την αυτοβελτίωση αλλά και την επικοινωνία και τη βοήθεια προς τον συνάνθρωπο, μακριά από κάθε προκατάληψη φυλής, χρώματος και θρησκείας. Στοχεύουν επί πλέον στην ανάπτυξη των πνευματικών αξιών, όπως αυτές δόθηκαν από αγίους, μύστες και φιλοσόφους μέσα στη μακραίωνη ιστορία της ανθρωπότητας, για την ευδαιμονία ολόκληρου του πλανήτη.
Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές Ομάδες σκεπτόμενων ανθρώπων, που χωρίς καμιά απολύτως πρόθεση ατομικής προβολής ή συμφέροντος, εργάζονται σιωπηλά και συστηματικά για την ευόδωση του σκοπού αυτού. Στην ανιδιοτελή προσπάθειά τους όμως αυτή, συχνά συναντούν εμπόδια από έλλειψη κατανόησης, από άγνοια, αλλά και από μια διάθεση περιθωριοποίησης και ένταξής τους στην ίδια μοίρα με αντικοινωνικές ομάδες ατόμων που υπήρχαν και θα υπάρχουν σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες.
Η ανάγκη να υπάρξει ορθή πληροφόρηση έγινε αφορμή από τον Δεκέμβριο του 1995, αντιπρόσωποι από 25 μέχρι σήμερα τέτοιες ομάδες να συνασπιστούν με τήν ονομασία "Κίνηση Φιλοσοφικών και Μεταφυσικών Ομάδων για την Ελεύθερη Πνευματική Έκφραση". Άμεσοι στόχοι η ανταλλαγή απόψεων και η οργάνωση προς το τέλος του 1996 ενός ανοικτού Συμποσίου, σε κεντρική αίθουσα διαλέξεων της Αθήνας, με θέμα : "Πνευματική Αναζήτηση στο Κατώφλι της Τρίτης Χιλιετίας". Το Συνέδριο αυτό, καθώς και άλλες εκδηλώσεις που προγραμματίζονται να προηγηθούν και να ακολουθήσουν, στοχεύουν να καταστήσουν γνωστή την ύπαρξη και το έργο των φιλοσοφικών και μεταφυσικών ομάδων, πέρα από κάθε σκόπιμη ή μη διαστρεύλωση.
Η "Κίνηση" αποτελείται από ομάδες εργασίας και δεν έχει προεδρείο ή κάποια ιεραρχία, γιατί δεν αποσκοπεί στην προβολή ατόμων ή ομάδων, αλλά στην ισότιμη και ανιδιοτελή υπηρεσία. Θέλει να προσφέρει στο σύγχρονο αναζητητή τη σωστή ενημέρωση, ούτως ώστε, χωρίς φόβο και προκαταλήψη να μπορεί να επιλέξει ελεύθερα το Εσωτερικό Μονοπάτι που ταιριάζει καλύτερα στην ψυχοσύνθεσή του.
Η "Κίνηση" είναι ανοικτή σε κάθε άτομο ή ομάδα ανθρώπων που συμμερίζονται αυτή τη νοοτροπία και αρνούνται την προπαγάντα, τον προσηλυτισμό και τη φανατική μισαλλοδοξία. Στις εργασίες της "Κίνησης" κανείς δεν προσπαθεί να πείσει κανέναν για τίποτα. Όλες οι θέσεις, οι πίστεις και οι απόψεις είναι σεβαστές. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να φιλοσοφεί, να πιστεύει και να εκφράζεται όπως εκείνος νομίζει και απαιτεί το δικαίωμά του αυτό να μην το παραβιάζει κανείς. Απαιτεί τον σεβασμό και να μη γίνεται στόχος κακόβουλης και συκοφαντικής κριτικής.
Οι συμμετέχοντες στην "Κίνηση" πιστεύουν στην ανάγκη κοινής δράσης και υπεύθυνης συμμετοχής στις εξελικτικές διαδικασίες . Ο καθένας προσφέρει, όπου μπορεί και όπως μπορεί για το κοινό καλό.

Αθήνα Νοέμβριος 1996


TO ALL PHILOSOPHICAL AND METAPHISICAL GROUPS


Dear Friends,

In the advent of the third millennium, it is a common realization that increasingly more people with philosophical and metaphysical concerns, in our country as well as worldwide, seek to identify the meaning of life that the daily concerns have deprived them. This trend has resulted in many people (mainly youth) to seek, identify and experience/follow various spiritual paths and groups whose memberships are preoccupied with self improvement, communication with and assistance of other humans, clear of any bias based on race, colour and religion. Further, these groups aim at the development of spiritual values, as given by saints, mystics and philosophers in the long history of humanity, for the prosperity of the entire planet.

In Greece today, there are many groups of thoughtful people who silently work systematically for the success of this goal, without any personal intention of individual gain or personal distinction. However their unconditional efforts are often hampered by the lack of understanding because of ignorance as well as because of the disposition of certain people to marginalize them and integrate them or put them on the same level with antisocial groups that exist and will always exist in all human societies.

In December 1995, the need for accurate information has inspired representatives of 25 groups to form a coalition with the name “Movement of Philosophical and Metaphysical Groups for Free Spiritual Expression”. The aims of this coalition were to facilitate view exchange and to organize an open symposium towards the end of 1996. The symposium was on the theme of "Spiritual Search in the third millennium" and it was staged in a lecture hall in central Athens. This symposium and other events planned to precede and follow it, aimed to publicize the existence and work of the Philosophical and Metaphysical groups, without any deliberate or otherwise misrepresentation.

The "Movement" consists of working groups and has no executives or some form of hierarchy because it does not intend the promotion of individuals or groups, but the provision of equal value work and unconditional service. It intends to provide the modern seeker the right information so that he can choose freely the spiritual path best suited to his psyche, without fear and prejudice.

The "Movement" is open to any individual or group of people who share this culture and refuse propaganda in proselytism and fanatical intolerance. In the working of the "Movement" nobody is trying to convince anyone about anything. All positions, beliefs and opinions are respected. Someone is free to philosophize, to believe, to express his thoughts and he is entitled that his right is not to be violated. He demands respect and not to be targeted maliciously as well as to suffer slanderous criticism.

Participants in the "Movement" believe in the need for collective action and responsible participation in the administrative proceedings. Everyone provides what he may and what he is able to for the common good.

Athens, November 1996


Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009


2ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Θεσσαλονίκης

01-11-2009

ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΛΕΙΔΑΡΑΣ

Χαίρετε. Ευχαριστώ τον κόσμο της Θεσσαλονίκης για την συμμετοχή του και την προσέλευσή του στην αποψινή μας συγκέντρωση. Ήδη, αυτά τα οποία φανέρωσαν οι προλαλήσαντες είναι σημεία κλειδιά για την πορεία του ανθρώπου απανταχού της γης. Εδώ είναι το ερώτημα για κάθε άνθρωπο, η παγκόσμια κρίση, και πώς θα το απαντήσει. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για την διάνοια του ανθρώπου να περάσει εύκολα σε μονοπάτια τα οποία, δεν υπάρχουν υλικά πράγματα, για αυτό συνήθως όταν μιλάμε για πνευματικά προβλήματα αναγκαζόμαστε να τα γειώσουμε στη γη φέρνοντας κάποιο παράδειγμα και έτσι χωρίς να το καταλάβουμε έχουμε πάλι ξεφύγει από την πορεία μας.

Πράγματι, αυτό που λέμε κρίση, έχει να κάνει με μια πνευματική κρίση, εκείνο όμως που με κάποιο περίεργο τρόπο μας διαφεύγει είναι το πιο απλό πράγμα. Μετάνοια σημαίνει μετατοπίζω τον νου μου από μια ιδέα περιορισμένη, από μια ιδέα λανθασμένη σε μια ιδέα Θεία, σε μια ιδέα Τέλεια, ιδέα Απειρότητας. Η αδυναμία μας έγκειται στο γεγονός ότι αδυνατούμε να μετανοήσουμε. Το πρόβλημα μας είναι ότι κατανοούμε τα προβλήματα έστω και σε κάποιο επίπεδο, αλλά αδυνατούμε να μετατοπίσουμε τον νου μας.

Θα καλούσα αυτούς οι οποίοι λυγίζουν κουτάλια με το μυαλό τους να μετατοπίσουν μια ιδέα μέσα στο μυαλό τους, αντί για ένα κουτάλι. Θα έβλεπαν ότι θα ήτανε πολύ ποιο δύσκολο και σίγουρα πολύ πιο αποτελεσματικό. Το θέμα είναι, ενώ υπάρχουν δάσκαλοι που μαθαίνουν τους ανθρώπους πώς να λυγίζουν κουτάλια δεν υπάρχουν Δάσκαλοι που να μαθαίνουν στους ανθρώπους πώς να μετατοπίζουν το νου τους. Εάν δεν υπάρξει εκεί μετατόπιση, στον κόσμο των ιδεών, δεν θα υπάρξει πουθενά.

Είμαστε όλα αυτά τα οποία ανεχόμαστε στον εαυτό μας και όλα όσα δεν ανεχόμαστε στον εαυτό μας. Όποτε λοιπόν βλέπουμε ότι κάνουμε ένα λάθος βλέπουμε στην συνέχεια πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο είναι και γιατί για να το αλλάξουμε! Το πρόβλημα μας αγαπημένοι φίλοι και αδελφοί δεν είναι ότι κάνουμε κάποιο λάθος, αλλά ότι ξανακάνουμε το ίδιο λάθος κατ’ επανάληψη. Τι λένε οι γραφές: «Το αμαρτάνειν εξ ανθρώπου» και για αυτό συγχωρείται, «το εμένειν» όμως, είναι εκ του πονηρού! Το πραγματικό πρόβλημα λοιπόν και η αιτία που βρισκόμαστε σήμερα στα χάλια που βρισκόμαστε σαν κοινωνία και σαν ανθρωπότητα είναι ακριβώς εκεί, είναι η άρνηση αυτού που είμαστε αληθινά, να φανερώσουμε την Αγάπη, το Φως και την Αλήθεια του αληθινού εσωτερικού Εαυτού μας, όπως κατεγράφη πριν 2.000 χρόνια όταν ο Μοναδικός Λόγος Χριστός «ήλθε και σκήνωσεν εν ημίν». Ποιο είναι το κλειδί τελικά αυτής της αλλαγής που όλοι φοβόμαστε, αλλά και που όλοι θέλουμε; Εκείνος ο μετεωρίτης που έπεσε κάποτε στην γη και αφάνισε τους δεινόσαυρους δεν τους ρώτησε πριν πέσει, όπως και εμάς τα διάφορα γεγονότα δεν μας ρωτούν όταν συμβαίνουν, τα έχουμε έλξει όμως εμείς, τα έχουμε δημιουργήσει με τις επιλογές μας.

Σήμερα βρισκόμαστε ενώπιον των ευθυνών μας, πώς θα διαχειριστούμε όλα αυτά τα δεινά τα οποία έχουμε έλξει. Εάν λοιπόν ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τόσο σημαντικά και σοβαρά και παγκόσμια προβλήματα, τότε ο ίδιος ο άνθρωπος έχει και την ίδια δύναμη για να τα αποτρέψει ή να διαμορφώσει μια άλλη πραγματικότητα. Αυτήν την πραγματικότητα την παρουσίασε ο ίδιος ο Λόγος πριν 2000 χρόνια περίπου και άφησε και μια παρακαταθήκη στον άνθρωπο. Του είπε λοιπόν ο Χριστός πριν 2000 χρόνια του ανθρώπου «ότι θα στείλω άλλον Παράκλητο και αυτός θα σας οδηγήσει εις πάσαν την Αλήθεια». Με αυτό μπορούμε εμείς να συνειδητοποιήσουμε σήμερα, δύο τουλάχιστον πράγματα. Πρώτον ότι η ανθρωπότητα εκείνης της εποχής δεν ήτανε σε θέση να συνειδητοποιήσει ορισμένα πράγματα, τα οποία σήμερα, μετά από 2000 χρόνια, είναι σε θέση να το κάνει και δεύτερον ότι ο Παράκλητος δεν είναι μόνο ένας, υπάρχει δηλαδή συνέχεια. Δεν υπάρχει κάτι στατικό, τα πάντα είναι εξελισσόμενα, η ίδια η Αλήθεια μέσα μας είναι εξελισσόμενη.

Θα συμφωνήσω λοιπόν με τους προλαλήσαντες σχεδόν στα πάντα, αλλά θυμάμαι και εκείνους τους λόγους που λένε «και εάν όλη την σοφία έχω, εάν δεν έχω αγάπη δεν είμαι τίποτα» και θα μείνω σε αυτό γιατί καμία γνώση και καμία σοφία, και καμία τεχνική και καμία μύηση δεν μπορεί να αντικαταστήσει την Αγάπη. Η Αγάπη είναι κάτι το οποίο μπορεί να παραχθεί δωρεάν εξίσου από τον μαύρο, τον άσπρο και τον κίτρινο ή τον κόκκινο, τον μικρό ή τον μεγάλο, τον γέρο ή τον νέο, τον πλούσιο ή τον φτωχό, όποιος και αν είναι, ότι μορφωτικό επίπεδο και αν έχει.

Δεν είναι οι γνώσεις που μας λείπουν αδερφοί, είναι η Αγάπη. Και η Αγάπη ζητάει πράξη, γιατί είναι πράξη. Αγάπη είναι ο Θεός, γι’ αυτό ακριβώς δεν Τον κατανοούμε, είναι η αγάπη μας η ανάπηρη που δεν κατανοεί. Την κόβουμε και την ράβουμε στα μέτρα και στα σταθμά μας, όπως τον ίδιο τον Θεό γιατί μας βολεύει. Αυτό λοιπόν το βόλεμα είναι που ο κάθε ένας χρειάζεται να το βρει, να το αξιοποιήσει και κάποια στιγμή που θα ωριμάσει να θελήσει και να το αλλάξει. Μπορεί! Ο Λόγος δεν τον εγκατέλειψε ποτέ, ακόμα και μία ψυχή να υπάρχει κάπου, η οποία διψάει για Φως κάπου εκεί ο Λόγος μπορεί να φανερωθεί. Σήμερα, ο Λόγος μπορεί να Ευλογεί τον κόσμο της Θεσσαλονίκης, μπορεί να Ευλογεί την δημιουργία ενός Νέου Πυρήνα. Τι πυρήνα; Μαθητείας. Ποιάς διδασκαλίας; Του Λόγου. Δεν υπάρχει άλλη πηγή παρά μόνο Μία. Δεν υπάρχει άλλος δάσκαλος παρά μόνο Ένας, ο Λόγος. Γι’ αυτό γράφτηκε «Ένας είναι ο Διδάσκαλος». Και επειδή Αγάπη είναι ο Θεός, ο Λόγος είναι το μέτρο που έχουμε χάσει για να βρούμε αυτήν την Αγάπη που υπάρχει μέσα μας.

Ο Λόγος λοιπόν είναι εκείνος ο μόνος αρμόδιος και γνώστης της Αληθινής Ταυτότητας για το κάθε τι. Αυτός είναι ο χαμένος Λόγος που υπάρχει επίσης μέσα μας. Δεν έχουμε να βρούμε κάτι έξω από εμάς ο δρόμος γι’ αυτό, επίσης μας παρεδόθη. Η προσευχή. Η προσευχή η οποία παραλαμβάνει τον άνθρωπο σαν βρέφος, νεογνό σαν τεκνίο (όπως γράφτηκε στις γραφές) και τον γαλουχεί στα πρώτα του βήματα και ο άνθρωπος μαθαίνει όπως το μικρό παιδί στην αρχή, να ζητάει ειλικρινά, όχι με πλάγιο τρόπο, άμεσα όπως μιλάει ένα παιδί και λέει απλά πεινάω ή κρυώνω.

Έπειτα ο Λόγος σε μαθαίνει πώς να καθαρίζεσαι, πώς να αποδεσμεύεσαι από όλα αυτά τα οποία κουβαλάς σαν δεσμεύσεις και από όλα αυτά τα οποία καθημερινά είναι πιθανόν να δημιουργείς ως νέες δεσμεύσεις, μέχρι να φτάσεις σε μια στιγμή που να μην δημιουργείς πλέον νέες, αλλά να έχεις τέτοιο κεφάλαιο ζωής μέσα σου που να αποδεσμεύεις και να καθαρίζεις και υποστάσεις του περιβάλλοντός σου. Ο Λόγος δίνει την δυνατότητα στον άνθρωπο σήμερα να παραλάβει Θεία Χάρη με έναν τρόπο πρωτοφανή, τόσο απλό, τόσο άμεσο με μόνη προϋπόθεση καθαρή συνείδηση και ανιδιοτέλεια. Αυτός ο Λόγος είναι που με κάποιους τρόπους μας ώθησε να φτάσουμε και να μαζευτούμε σήμερα εδώ. Από Αυτόν τον Λόγο προερχόμαστε όλοι, σαν παιδιά Του και σε Αυτόν επιστρέφουμε. Γι’ αυτό και σήμερα πλέον σχολές, δάσκαλοι, διδασκαλίες δεν έχουν πια την ίδια βαρύνουσα σημασία όπως στο παρελθόν, γιατί τα πάντα επιστρέφουν στην ίδια πηγή από όπου προήλθαν. Είναι Μία η Αγάπη, είναι Μία η Διδασκαλία, είναι Ένας ο Άνθρωπος και Ένα είναι τα πάντα.

Η προσευχή ως αμεσότερος δρόμος της ψυχής να κοινωνήσει με τον Δημιουργό της, με την ουσία της την ίδια και να ζήσει, να βιώσει όχι μόνο σε μια στιγμή, αλλά σε με μία μακράν πορεία βιωματικής μοιρασιάς Φωτός και Αλήθειας. Αλήθειας, που δεν μπορεί να σου πάρει κανείς, γιατί υπάρχει μέσα σου. Αλήθειας που τα επιχειρήματα δεν επαρκούν για να την στηρίζουν ή να την ρίξουν, γιατί είναι Απόλυτη Γράφουν λοιπόν οι γραφές για την εποχή μας, που περισσότεροι την ονομάζουν Εποχή του Υδροχόου και οι Χριστιανοί ονομάζουν εποχή της Επιφάνειας του Αγίου Πνεύματος και της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού, πώς είναι τα προεόρτια μιας μεγαλύτερης κρίσης που πρόκειται να έρθει.

Περιμένουν λοιπόν οι περισσότεροι τον Χριστό, όπως γράφουν τα Ευαγγέλια «εν μέσω νεφελών και δόξης στους ουρανούς». Βέβαια, ο Εσωτερικός Χριστιανισμός, και αυτό είναι το νόημα της λέξης εσωτερικός, είναι η ερμηνεία αυτών των συμβολικών αληθειών μας που μας παραδόθηκαν, ώστε να μην υπάρχουν νέες παρανοήσεις και νέοι αποπροσανατολισμοί. Επειδή ο ίδιος ο Χριστός είπε «μην ψάχνετε την Βασιλεία των Ουρανών εκεί ή αλλού ή όπου σας πουν, αλλά μέσα σας». Κανείς μας φαντάζομαι δεν έχει την πεποίθηση να ψάξει κάπου πέρα από τον εαυτό του. Αυτή η Βασιλεία των Ουρανών έχει γαλήνη αρχικά, καθώς o άνθρωπος περνάει μέσα από την σιγή του νου και την σιωπή αφουγκράζεται και ακούει την φωνή του Πατέρα του να τον διδάσκει προσωπικά.

Η σχέση με τον Θεό είναι προσωπική και αυτή ακριβώς η σχέση είναι που έχει διαταραχθεί αυτή η προσωπική σχέση, έχει περιοριστεί. Πολλές φορές μοιάζει με ένα είδος πνευματικού αυνανισμού, όμως ο άνθρωπος είναι Ένας. Η ενότητα της συνείδησης μας και της ουσίας μας, μας καθιστά συγκοινωνούντα δοχεία. Μεγάλη η πρόκληση λοιπόν για τον άνθρωπο της Νέας Κοσμικής περιόδου, που βρίσκεται στην επανατοποθέτηση του γύρω από μία συγκεκριμένη ιδέα που τον διαποτίζει καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας και της νύχτας και μέσα από αυτό το πρίσμα επιλέγει, σκέφτεται, αισθάνεται και ζει γενικότερα τα πάντα. «Δεν υπάρχει άλλος», αυτή είναι η ιδέα που θα κυριαρχήσει στον Νέο Άνθρωπο. Δεν υπάρχουν άλλοι, υπάρχει ο Άνθρωπος και αυτός είναι παντού, είναι Άπειρος.

Όσο σκεφτόμαστε πως υπάρχουν άλλοι, θα βρίσκουμε δικαιολογίες για να αποφύγουμε τις ευθύνες μας. Όταν καταλάβουμε πως δεν υπάρχουν άλλοι, αλλά στο πρόσωπο του κάθε ενός που έχουμε μπροστά μας βλέπουμε κομμάτια του εαυτού μας απευθείας, αυτή η Θεία Μνημοσύνη ενεργοποιεί και μια άλλη στάση ζωής, αυτή η Θεία Μνημοσύνη επίγνωσης εαυτού καθορίζει άλλες επιλογές, άλλο τρόπο σκέψης, άλλα συναισθήματα, άλλες δονήσεις ενεργειών που δεν ανήκουν στον κόσμο αυτόν. Ο άνθρωπος επικαλείται συχνά την αδυναμία του, το περιορισμένο των ικανοτήτων και των δυνατοτήτων του, αλλά η αλήθεια είναι ότι αγνοεί και το ένα και το άλλο, γιατί ξεχνάει. Ξεχνάει Εκείνον που του είπε «όταν Εγώ είμαι μαζί Σου τότε, ποιος μπορεί να είναι εναντίον σου;». Ο άνθρωπος πάσχει από μια ασθένεια την οποία έχει αποδεχθεί ως κάτι φυσιολογικό και αυτή η ασθένεια λέγεται φόβος.

Κάποιες κοινωνίες που τις θεωρούμε πρωτόγονες, όπως στην Αφρική, στην Λατινική Αμερική και την Ασία ο φόβος ακόμα και σήμερα θεωρείται ασθένεια, δεν θεωρείται κάτι φυσιολογικό, όπως εμείς τον αποδεχόμαστε τόσο απλά. Παράλογο.

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος από ουσία ίδια με αυτήν που φτιάχνουμε τα όνειρα μας κάθε ημέρα. Ο άνθρωπος είναι Φως και αφού οι επιστήμονες βρήκαν ότι μέσα στην χούφτα του χωράνε 72 πρωτογενή φωτόνια, που ήταν παρόντα στην δημιουργία και πριν το Bing Bang, τότε μπορούμε να γνωρίζουμε και να συμφωνούμε με τους επιστήμονες, που λένε ότι η συνειδητότητα είναι εκείνη που καθορίζει τα πάντα και κάθε μεταλλαγή και επενέργεια επί της ύλης. Εμείς λοιπόν, έχουμε αυτήν την δυνατότητα και την Θεία Μνημοσύνη μας να ενεργοποιήσουμε και το Θείο δυναμικό της, να το αφυπνίσουμε και να το χειριστούμε σύμφωνα με τους Θείους Νόμους. Ιδού λοιπόν ποιο είναι το κλειδί, ο συντονισμός του ανθρώπινου λόγου με τον Θείο Λόγο, ο συντονισμός του ανθρώπινου θελήματος με το Θείο Θέλημα. Αυτή η ταυτενέργεια είναι δυνατόν να φέρει, όχι απλώς μαζικές και παγκόσμιες αλλαγές, αλλά ριζικές και πολύ βαθιές αλλαγές σε αυτό που λέγεται άνθρωπος. Ας κινητοποιήσουμε λοιπόν αυτό που λέγεται Ζωντανό Βίωμα Λόγου με το άφημά μας στην ροή Του, με την εσωτερική μας αυτοπαρατήρηση, με την ειλικρίνεια προς τον εαυτό μας και την στάση της προσφοράς και της μοιρασιάς.

«Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς τον Θεό και Θεός είναι ο Λόγος και ο Θεός Αγάπη εστί» και από αυτήν την Αγάπη γεννήθηκαν τα παιδιά τους. Ο Λόγος είναι η αιτία που βρισκόμαστε όλοι εδώ. Ο Λόγος είναι το μέτρο και ο ρυθμός στο μακρύ δρόμο της Αγάπης και καθώς όλα από τον Λόγο προέρχονται και πάλι στο Λόγο επιστρέφουν. Ο Λόγος λοιπόν είναι ο Ύψιστος Νόμος της Αγάπης και ο Χριστός, η ενανθρώπιση του Λόγου της Αγάπης.

«Και ο Λόγος εσκήνωσεν εν ημίν», διότι η Θεία Μητέρα είχε ετοιμάσει το κατάλυμα γι’ Αυτόν από πριν. Είναι ο Λόγος Πρόνοια και Σοφία, και Αγάπη δίχως Πρόνοια και Σοφία, Αγάπη δεν είναι. Η ορθότης του Λόγου διακρίνεται από την Σοφία Του. Τούτος είναι ο Μέσος Λόγος, μεταξύ συνείδησης και δράσης. Αλλά, καθώς ο Λόγος διαποτίζει τα πάντα, τα πάντα είναι Λόγος. Ο Μέσος Λόγος συνδέει ως βιωματική συνειδησιακή κατάσταση, τον ανθρώπινο και τον Θείο Λόγο. Είναι ο Γεφυροποιός, ο αληθινός Ποντίφηξ που γεφυρώνει δύο κόσμους, λειτουργώντας ως Μετουσιωτής και Μεταλλάκτης ενεργειών. Σύμβολα τέτοιας διαμεσιτικής σχέσης στο μεταξύ Θεού και ανθρώπου στην Χριστιανική εσωτερική παράδοση, υπήρξαν ο Αδάμ και η Εύα, ο Νώε και ο Ενώχ, ο Αβραάμ και ο Μελχισεδέκ, ο Ηλίας και ο Μωυσής, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και ο Ιησούς Χριστός, καθώς και η Παναγία και η Μαρία η Μαγδαληνή.

Ο Λόγος είναι Ομοούσιος και Τρισυπόστατος. Θα μπορούσε να προσομοιωθεί με ένα κύκλωμα θετικών, αρνητικών και ουδέτερων φορτίων. Τρία είναι τα μέτρα της Δημιουργίας: Φως, Ήχος και Αριθμός. Θα μπορούσαμε να πούμε Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Τέλος θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε όπως το τρίγωνο της Βουλήσεως, της Σοφίας και της Δράσης. Μέσα από το Ανεκδήλωτο Άκτιστο Φως, εμφανίζεται η Θεία Βούληση.

Οι επιστήμονες ονομάζουν σκοτεινή ύλη ότι δεν ανήκει στο 5% του ορατού φυσικού σύμπαντος. Μια ασύλληπτη Ουράνια Δημιουργία που καλύπτει το 95% του Αγνώστου. Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού μες τις ψυχές των ανθρώπων, εκφράζει αυτό το βίωμα της επανόδου του Χριστού μετά Δόξης πολλής εν μέσω Νεφελών. Είναι το 95% του αγνώστου μέσα μας, που εμφανίζεται στο 5% που νομίζουμε ότι είμαστε. Στο σημείο αυτό, όταν ο μικρόκοσμος και ο μακρόκοσμος ενώνονται, ενώνεται το βίωμα της ταπεινοφροσύνης και του θαυμασμού του Ανθρώπου Λόγου που προσεύχεται στη Θεία Ουσία Του και έτσι το Κτιστό μετέχει του Ακτίστου, είναι μια αναγωγή συνειδητότητας. Η απελευθέρωση από το Ατομικό και Συλλογικό γίγνεσθαι στο Μοναδικό Θείο Εν.

Ο Παράκλητος, ο Πνεύμα της Αληθείας, ο Πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών, ο θησαυρός των Αγαθών και Ζωής χορηγός, φέρει δύο πρόσωπα μέσα στον άνθρωπο,. από το κατώτερο νοητικό πεδίο και κάτω και με εστία το αστρικό, αρμόδιος εκπαιδευτής είναι ο Δάσκαλος Ιούδας-Μωυσής. Από το ανώτερο νοητικό και πάνω και με εστία το Αιτιατό, αρμόδιος εκπαιδευτής του Νου είναι ο Δάσκαλος Ιωάννης-Ηλίας. Έτσι, ο Κύριος του Νόμου και ο Κύριος του Ελέους είναι οι δύο πλευρές της Γέφυρας. Η αυτόβουλη θέληση για Αγάπη είναι το κλειδί για την επίτευξη του Δρόμου αυτού, αλλά κινητοποιείται μόνο δια της επιγνώσεως. Η απλή επιθυμία δεν είναι επαρκής, αλλά μάλλον προϊδεάζει για οδυνηρά αποτελέσματα.

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

Επιμένω ότι υπάρχει ένα σημείο παρανοήσεως. Το σημείο είναι, ότι η Προσευχή δεν είναι ένας δρόμος προσιτός σε όλους. Σε αυτό διαφωνώ. Αν δεν ήταν ένας δρόμος προσιτός για όλους, δεν θα παραδίδονταν αυτή η διαδρομή «ο Δρόμος της Προσευχής» από τον Χριστό. Αν ήταν μόνο για ολίγους δεν θα έδινε έναν δρόμο για ολίγους. Έδωσε έναν Δρόμο για όλους, για τον απλό άνθρωπο που δεν έχει γνώσεις, για έναν ακόμα πιο απλό τύπο άνθρωπου που δεν μπορεί να συγκεντρώσει το νου του και μπορεί μέσα από ένα χαμηλό κραδασμικό επίπεδο να επικοινωνήσει και σιγά σιγά να ανοίξει τον αγωγό του προς τον Λόγο. Όμως η δική μου άποψη είναι, ότι εξίσου κινδύνους έχουμε στον διαλογισμό και στην προσευχή, διότι το πρόβλημα το αληθινό δεν είναι ούτε ο διαλογισμός, ούτε η προσευχή αλλά η εφαρμογή τους. O τρόπος που εφαρμόζει κανείς την προσευχή και ο τρόπος που εφαρμόζει κανείς τον διαλογισμό μπορεί να γεννήσει προβλήματα. Το πρόβλημα στην πραγματικότητα βρίσκεται μέσα μας στον τρόπο και στην ιδέα που προσεγγίζουμε τα πράγματα, ακόμα και στα κλειδιά που μας δίνουν να χρησιμοποιήσουμε και στον τρόπο που λειτουργούν.

Θεωρώ επίσης σε σχέση και με τα προηγούμενα που ειπώθηκαν περί προσευχής ότι έχουμε μια περιορισμένη ιδέα περί προσευχής τελικά. Θεωρούμε ότι η προσευχή είναι μόνο τo αίτημα, ζητάμε και θέλουμε αυτό, λάθος. Προφανώς έχουμε άγνοια της κληρονομιάς της Προσευχής που έχουμε παραλάβει από τους αρχαίους μας προγόνους που προσεύχονταν όρθιοι και με τα χέρια προς τα πάνω μέχρι και Αγίους στην συνέχεια που φανερώθηκαν και με την δύναμη της προσευχής τους έκαναν θαύματα. Όμως, το ζητούμενο για εμάς σήμερα δεν είναι αυτό. Είναι να δούμε ότι η Προσευχή πέρα από αίτημα, ή πέρα από ευχαριστία, ή πέρα από δοξολογία ή θαυμασμός, για όλη αυτή την Απειρότητα που μας υπερβαίνει μπορεί να πάει παρακάτω από την σιγή του νου, πέρα από τον εσωτερικό διάλογο με τον Πατέρα, πέρα από όλα όσα μπορεί κανείς να νιώσει μέσα στην Ενότητα της Δημιουργίας. Η Προσευχή είναι το κλειδί που παραδόθηκε στον άνθρωπο για να γίνει συνεργάτης Θεού, να ταυτενεργήσει με τον Λόγο του και το θέλημα του ανθρώπου και του Λόγου να ταυτιστούν στην πράξη και να γίνουν Ένα. Η προσευχή λοιπόν ας μην περιορίζεται στο αίτημα, διότι την αδικούμε. Η προσευχή μπορεί να είναι πολύ υψηλότερη από αυτό που νομίζουμε, δηλαδή αγωγός Θεουργικής πράξης.

Ευχαριστώ πάρα πολύ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου