ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ: 2009

IΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

Η "Κίνηση Φιλοσοφικών και Μεταφυσικών Ομάδων για Ελεύθερη Πνευματική Έκφραση" αποτελείται από ομάδες που διατηρούν την ανεξαρτησία τους, ενώ ενώνουν τις δυνάμεις τους για να πραγματοποιήσουν τους κάτωθι σκοπούς :
1. Την προάσπιση του δικαιώματος να εκφράζει κανείς ελεύθερα τις απόψεις και τις πεποιθήσεις του.
2. Την αλληλογνωριμία των ατόμων που διαπνέονται από μεταφυσικές ανησυχίες.
3. Την κατάκτηση του σεβασμού στις διαφορετικές αντιλήψεις μεταξύ των ερευνητών.
4. Την ορθή πληροφόρηση του κοινού για τις μεταφυσικές έννοιες και πρακτικές.
5. Την ανάπτυξη, μέσω της φιλοσοφικής πρακτικής, των ανθρωπίνων αρετών και σχέσεων
6.Την συμπαράσταση στον συνάνθρωπο και την βελτίωση των συνθηκών ζωής σε όλο τον πλανήτη.

FOUNDING DECLARATION

FOUNDING DECLARATION OF THE “MOVEMENT OF PHILOSOPHICAL AND METAPHYSICAL GROUPS FOR FREE SPIRITUAL EXPRESSION” (M.P.M.G.F.S.E.)

The Movement of Philosophical and Metaphysical Groups for Free Spiritual Expression consists of groups that maintain their independence while joining forces to achieve the following aims:
1. To protect the right of expressing their views and beliefs freely.

2. To meet and maintain connection with other people concerned with metaphysical questions.
3. To establish respect to the differing perceptions among researchers.

4. To disseminate correct information to the public (provide education to the public) regarding metaphysical concepts and practices.

5. To develop via the philosophical practice, of both the human virtues and relationships.

6. To express solidarity to other humans and to improve their living conditions around the world.

Προς όλες τις Φιλοσοφικές και Μεταφυσικές Ομάδες

Αγαπητοί φίλοι,
Είναι κοινή διαπίστωση στο κατώφλι της τρίτης χιλιετίας, ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι με φιλοσοφικές και μεταφυσικές ανησυχίες, στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως, αναζητούν να βρούν το νόημα που η καθημερινότητα τους έχει στερήσει. Η τάση αυτή έχει ως αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός ατόμων (κυρίως νέοι) να αναζητούν και να ακολουθούν διάφορα πνευματικά μονοπάτια και ομάδες που τα μέλη τους έχουν ως σκοπό την αυτοβελτίωση αλλά και την επικοινωνία και τη βοήθεια προς τον συνάνθρωπο, μακριά από κάθε προκατάληψη φυλής, χρώματος και θρησκείας. Στοχεύουν επί πλέον στην ανάπτυξη των πνευματικών αξιών, όπως αυτές δόθηκαν από αγίους, μύστες και φιλοσόφους μέσα στη μακραίωνη ιστορία της ανθρωπότητας, για την ευδαιμονία ολόκληρου του πλανήτη.
Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές Ομάδες σκεπτόμενων ανθρώπων, που χωρίς καμιά απολύτως πρόθεση ατομικής προβολής ή συμφέροντος, εργάζονται σιωπηλά και συστηματικά για την ευόδωση του σκοπού αυτού. Στην ανιδιοτελή προσπάθειά τους όμως αυτή, συχνά συναντούν εμπόδια από έλλειψη κατανόησης, από άγνοια, αλλά και από μια διάθεση περιθωριοποίησης και ένταξής τους στην ίδια μοίρα με αντικοινωνικές ομάδες ατόμων που υπήρχαν και θα υπάρχουν σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες.
Η ανάγκη να υπάρξει ορθή πληροφόρηση έγινε αφορμή από τον Δεκέμβριο του 1995, αντιπρόσωποι από 25 μέχρι σήμερα τέτοιες ομάδες να συνασπιστούν με τήν ονομασία "Κίνηση Φιλοσοφικών και Μεταφυσικών Ομάδων για την Ελεύθερη Πνευματική Έκφραση". Άμεσοι στόχοι η ανταλλαγή απόψεων και η οργάνωση προς το τέλος του 1996 ενός ανοικτού Συμποσίου, σε κεντρική αίθουσα διαλέξεων της Αθήνας, με θέμα : "Πνευματική Αναζήτηση στο Κατώφλι της Τρίτης Χιλιετίας". Το Συνέδριο αυτό, καθώς και άλλες εκδηλώσεις που προγραμματίζονται να προηγηθούν και να ακολουθήσουν, στοχεύουν να καταστήσουν γνωστή την ύπαρξη και το έργο των φιλοσοφικών και μεταφυσικών ομάδων, πέρα από κάθε σκόπιμη ή μη διαστρεύλωση.
Η "Κίνηση" αποτελείται από ομάδες εργασίας και δεν έχει προεδρείο ή κάποια ιεραρχία, γιατί δεν αποσκοπεί στην προβολή ατόμων ή ομάδων, αλλά στην ισότιμη και ανιδιοτελή υπηρεσία. Θέλει να προσφέρει στο σύγχρονο αναζητητή τη σωστή ενημέρωση, ούτως ώστε, χωρίς φόβο και προκαταλήψη να μπορεί να επιλέξει ελεύθερα το Εσωτερικό Μονοπάτι που ταιριάζει καλύτερα στην ψυχοσύνθεσή του.
Η "Κίνηση" είναι ανοικτή σε κάθε άτομο ή ομάδα ανθρώπων που συμμερίζονται αυτή τη νοοτροπία και αρνούνται την προπαγάντα, τον προσηλυτισμό και τη φανατική μισαλλοδοξία. Στις εργασίες της "Κίνησης" κανείς δεν προσπαθεί να πείσει κανέναν για τίποτα. Όλες οι θέσεις, οι πίστεις και οι απόψεις είναι σεβαστές. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να φιλοσοφεί, να πιστεύει και να εκφράζεται όπως εκείνος νομίζει και απαιτεί το δικαίωμά του αυτό να μην το παραβιάζει κανείς. Απαιτεί τον σεβασμό και να μη γίνεται στόχος κακόβουλης και συκοφαντικής κριτικής.
Οι συμμετέχοντες στην "Κίνηση" πιστεύουν στην ανάγκη κοινής δράσης και υπεύθυνης συμμετοχής στις εξελικτικές διαδικασίες . Ο καθένας προσφέρει, όπου μπορεί και όπως μπορεί για το κοινό καλό.

Αθήνα Νοέμβριος 1996

TO ALL PHILOSOPHICAL AND METAPHISICAL GROUPS

Dear Friends,

In the advent of the third millennium, it is a common realization that increasingly more people with philosophical and metaphysical concerns, in our country as well as worldwide, seek to identify the meaning of life that the daily concerns have deprived them. This trend has resulted in many people (mainly youth) to seek, identify and experience/follow various spiritual paths and groups whose memberships are preoccupied with self improvement, communication with and assistance of other humans, clear of any bias based on race, colour and religion. Further, these groups aim at the development of spiritual values, as given by saints, mystics and philosophers in the long history of humanity, for the prosperity of the entire planet.

In Greece today, there are many groups of thoughtful people who silently work systematically for the success of this goal, without any personal intention of individual gain or personal distinction. However their unconditional efforts are often hampered by the lack of understanding because of ignorance as well as because of the disposition of certain people to marginalize them and integrate them or put them on the same level with antisocial groups that exist and will always exist in all human societies.

In December 1995, the need for accurate information has inspired representatives of 25 groups to form a coalition with the name “Movement of Philosophical and Metaphysical Groups for Free Spiritual Expression”. The aims of this coalition were to facilitate view exchange and to organize an open symposium towards the end of 1996. The symposium was on the theme of "Spiritual Search in the third millennium" and it was staged in a lecture hall in central Athens. This symposium and other events planned to precede and follow it, aimed to publicize the existence and work of the Philosophical and Metaphysical groups, without any deliberate or otherwise misrepresentation.

The "Movement" consists of working groups and has no executives or some form of hierarchy because it does not intend the promotion of individuals or groups, but the provision of equal value work and unconditional service. It intends to provide the modern seeker the right information so that he can choose freely the spiritual path best suited to his psyche, without fear and prejudice.

The "Movement" is open to any individual or group of people who share this culture and refuse propaganda in proselytism and fanatical intolerance. In the working of the "Movement" nobody is trying to convince anyone about anything. All positions, beliefs and opinions are respected. Someone is free to philosophize, to believe, to express his thoughts and he is entitled that his right is not to be violated. He demands respect and not to be targeted maliciously as well as to suffer slanderous criticism.

Participants in the "Movement" believe in the need for collective action and responsible participation in the administrative proceedings. Everyone provides what he may and what he is able to for the common good.

Athens, November 1996

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

2^ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Θεσσαλονίκης

01-11-2009

ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΛΕΙΔΑΡΑΣ

Χαίρετε. Ευχαριστώ τον κόσμο της Θεσσαλονίκης για την συμμετοχή του και την προσέλευσή του στην αποψινή μας συγκέντρωση. Ήδη, αυτά τα οποία φανέρωσαν οι προλαλήσαντες είναι σημεία κλειδιά για την πορεία του ανθρώπου απανταχού της γης. Εδώ είναι το ερώτημα για κάθε άνθρωπο, η παγκόσμια κρίση, και πώς θα το απαντήσει. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για την διάνοια του ανθρώπου να περάσει εύκολα σε μονοπάτια τα οποία, δεν υπάρχουν υλικά πράγματα, για αυτό συνήθως όταν μιλάμε για πνευματικά προβλήματα αναγκαζόμαστε να τα γειώσουμε στη γη φέρνοντας κάποιο παράδειγμα και έτσι χωρίς να το καταλάβουμε έχουμε πάλι ξεφύγει από την πορεία μας.

Πράγματι, αυτό που λέμε κρίση, έχει να κάνει με μια πνευματική κρίση, εκείνο όμως που με κάποιο περίεργο τρόπο μας διαφεύγει είναι το πιο απλό πράγμα. Μετάνοια σημαίνει μετατοπίζω τον νου μου από μια ιδέα περιορισμένη, από μια ιδέα λανθασμένη σε μια ιδέα Θεία, σε μια ιδέα Τέλεια, ιδέα Απειρότητας. Η αδυναμία μας έγκειται στο γεγονός ότι αδυνατούμε να μετανοήσουμε. Το πρόβλημα μας είναι ότι κατανοούμε τα προβλήματα έστω και σε κάποιο επίπεδο, αλλά αδυνατούμε να μετατοπίσουμε τον νου μας.

Θα καλούσα αυτούς οι οποίοι λυγίζουν κουτάλια με το μυαλό τους να μετατοπίσουν μια ιδέα μέσα στο μυαλό τους, αντί για ένα κουτάλι. Θα έβλεπαν ότι θα ήτανε πολύ ποιο δύσκολο και σίγουρα πολύ πιο αποτελεσματικό. Το θέμα είναι, ενώ υπάρχουν δάσκαλοι που μαθαίνουν τους ανθρώπους πώς να λυγίζουν κουτάλια δεν υπάρχουν Δάσκαλοι που να μαθαίνουν στους ανθρώπους πώς να μετατοπίζουν το νου τους. Εάν δεν υπάρξει εκεί μετατόπιση, στον κόσμο των ιδεών, δεν θα υπάρξει πουθενά.

Είμαστε όλα αυτά τα οποία ανεχόμαστε στον εαυτό μας και όλα όσα δεν ανεχόμαστε στον εαυτό μας. Όποτε λοιπόν βλέπουμε ότι κάνουμε ένα λάθος βλέπουμε στην συνέχεια πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο είναι και γιατί για να το αλλάξουμε! Το πρόβλημα μας αγαπημένοι φίλοι και αδελφοί δεν είναι ότι κάνουμε κάποιο λάθος, αλλά ότι ξανακάνουμε το ίδιο λάθος κατ’ επανάληψη. Τι λένε οι γραφές: «Το αμαρτάνειν εξ ανθρώπου» και για αυτό συγχωρείται, «το εμένειν» όμως, είναι εκ του πονηρού! Το πραγματικό πρόβλημα λοιπόν και η αιτία που βρισκόμαστε σήμερα στα χάλια που βρισκόμαστε σαν κοινωνία και σαν ανθρωπότητα είναι ακριβώς εκεί, είναι η άρνηση αυτού που είμαστε αληθινά, να φανερώσουμε την Αγάπη, το Φως και την Αλήθεια του αληθινού εσωτερικού Εαυτού μας, όπως κατεγράφη πριν 2.000 χρόνια όταν ο Μοναδικός Λόγος Χριστός «ήλθε και σκήνωσεν εν ημίν». Ποιο είναι το κλειδί τελικά αυτής της αλλαγής που όλοι φοβόμαστε, αλλά και που όλοι θέλουμε; Εκείνος ο μετεωρίτης που έπεσε κάποτε στην γη και αφάνισε τους δεινόσαυρους δεν τους ρώτησε πριν πέσει, όπως και εμάς τα διάφορα γεγονότα δεν μας ρωτούν όταν συμβαίνουν, τα έχουμε έλξει όμως εμείς, τα έχουμε δημιουργήσει με τις επιλογές μας.

Σήμερα βρισκόμαστε ενώπιον των ευθυνών μας, πώς θα διαχειριστούμε όλα αυτά τα δεινά τα οποία έχουμε έλξει. Εάν λοιπόν ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τόσο σημαντικά και σοβαρά και παγκόσμια προβλήματα, τότε ο ίδιος ο άνθρωπος έχει και την ίδια δύναμη για να τα αποτρέψει ή να διαμορφώσει μια άλλη πραγματικότητα. Αυτήν την πραγματικότητα την παρουσίασε ο ίδιος ο Λόγος πριν 2000 χρόνια περίπου και άφησε και μια παρακαταθήκη στον άνθρωπο. Του είπε λοιπόν ο Χριστός πριν 2000 χρόνια του ανθρώπου «ότι θα στείλω άλλον Παράκλητο και αυτός θα σας οδηγήσει εις πάσαν την Αλήθεια». Με αυτό μπορούμε εμείς να συνειδητοποιήσουμε σήμερα, δύο τουλάχιστον πράγματα. Πρώτον ότι η ανθρωπότητα εκείνης της εποχής δεν ήτανε σε θέση να συνειδητοποιήσει ορισμένα πράγματα, τα οποία σήμερα, μετά από 2000 χρόνια, είναι σε θέση να το κάνει και δεύτερον ότι ο Παράκλητος δεν είναι μόνο ένας, υπάρχει δηλαδή συνέχεια. Δεν υπάρχει κάτι στατικό, τα πάντα είναι εξελισσόμενα, η ίδια η Αλήθεια μέσα μας είναι εξελισσόμενη.

Θα συμφωνήσω λοιπόν με τους προλαλήσαντες σχεδόν στα πάντα, αλλά θυμάμαι και εκείνους τους λόγους που λένε «και εάν όλη την σοφία έχω, εάν δεν έχω αγάπη δεν είμαι τίποτα» και θα μείνω σε αυτό γιατί καμία γνώση και καμία σοφία, και καμία τεχνική και καμία μύηση δεν μπορεί να αντικαταστήσει την Αγάπη. Η Αγάπη είναι κάτι το οποίο μπορεί να παραχθεί δωρεάν εξίσου από τον μαύρο, τον άσπρο και τον κίτρινο ή τον κόκκινο, τον μικρό ή τον μεγάλο, τον γέρο ή τον νέο, τον πλούσιο ή τον φτωχό, όποιος και αν είναι, ότι μορφωτικό επίπεδο και αν έχει.

Δεν είναι οι γνώσεις που μας λείπουν αδερφοί, είναι η Αγάπη. Και η Αγάπη ζητάει πράξη, γιατί είναι πράξη. Αγάπη είναι ο Θεός, γι’ αυτό ακριβώς δεν Τον κατανοούμε, είναι η αγάπη μας η ανάπηρη που δεν κατανοεί. Την κόβουμε και την ράβουμε στα μέτρα και στα σταθμά μας, όπως τον ίδιο τον Θεό γιατί μας βολεύει. Αυτό λοιπόν το βόλεμα είναι που ο κάθε ένας χρειάζεται να το βρει, να το αξιοποιήσει και κάποια στιγμή που θα ωριμάσει να θελήσει και να το αλλάξει. Μπορεί! Ο Λόγος δεν τον εγκατέλειψε ποτέ, ακόμα και μία ψυχή να υπάρχει κάπου, η οποία διψάει για Φως κάπου εκεί ο Λόγος μπορεί να φανερωθεί. Σήμερα, ο Λόγος μπορεί να Ευλογεί τον κόσμο της Θεσσαλονίκης, μπορεί να Ευλογεί την δημιουργία ενός Νέου Πυρήνα. Τι πυρήνα; Μαθητείας. Ποιάς διδασκαλίας; Του Λόγου. Δεν υπάρχει άλλη πηγή παρά μόνο Μία. Δεν υπάρχει άλλος δάσκαλος παρά μόνο Ένας, ο Λόγος. Γι’ αυτό γράφτηκε «Ένας είναι ο Διδάσκαλος». Και επειδή Αγάπη είναι ο Θεός, ο Λόγος είναι το μέτρο που έχουμε χάσει για να βρούμε αυτήν την Αγάπη που υπάρχει μέσα μας.

Ο Λόγος λοιπόν είναι εκείνος ο μόνος αρμόδιος και γνώστης της Αληθινής Ταυτότητας για το κάθε τι. Αυτός είναι ο χαμένος Λόγος που υπάρχει επίσης μέσα μας. Δεν έχουμε να βρούμε κάτι έξω από εμάς ο δρόμος γι’ αυτό, επίσης μας παρεδόθη. Η προσευχή. Η προσευχή η οποία παραλαμβάνει τον άνθρωπο σαν βρέφος, νεογνό σαν τεκνίο (όπως γράφτηκε στις γραφές) και τον γαλουχεί στα πρώτα του βήματα και ο άνθρωπος μαθαίνει όπως το μικρό παιδί στην αρχή, να ζητάει ειλικρινά, όχι με πλάγιο τρόπο, άμεσα όπως μιλάει ένα παιδί και λέει απλά πεινάω ή κρυώνω.

Έπειτα ο Λόγος σε μαθαίνει πώς να καθαρίζεσαι, πώς να αποδεσμεύεσαι από όλα αυτά τα οποία κουβαλάς σαν δεσμεύσεις και από όλα αυτά τα οποία καθημερινά είναι πιθανόν να δημιουργείς ως νέες δεσμεύσεις, μέχρι να φτάσεις σε μια στιγμή που να μην δημιουργείς πλέον νέες, αλλά να έχεις τέτοιο κεφάλαιο ζωής μέσα σου που να αποδεσμεύεις και να καθαρίζεις και υποστάσεις του περιβάλλοντός σου. Ο Λόγος δίνει την δυνατότητα στον άνθρωπο σήμερα να παραλάβει Θεία Χάρη με έναν τρόπο πρωτοφανή, τόσο απλό, τόσο άμεσο με μόνη προϋπόθεση καθαρή συνείδηση και ανιδιοτέλεια. Αυτός ο Λόγος είναι που με κάποιους τρόπους μας ώθησε να φτάσουμε και να μαζευτούμε σήμερα εδώ. Από Αυτόν τον Λόγο προερχόμαστε όλοι, σαν παιδιά Του και σε Αυτόν επιστρέφουμε. Γι’ αυτό και σήμερα πλέον σχολές, δάσκαλοι, διδασκαλίες δεν έχουν πια την ίδια βαρύνουσα σημασία όπως στο παρελθόν, γιατί τα πάντα επιστρέφουν στην ίδια πηγή από όπου προήλθαν. Είναι Μία η Αγάπη, είναι Μία η Διδασκαλία, είναι Ένας ο Άνθρωπος και Ένα είναι τα πάντα.

Η προσευχή ως αμεσότερος δρόμος της ψυχής να κοινωνήσει με τον Δημιουργό της, με την ουσία της την ίδια και να ζήσει, να βιώσει όχι μόνο σε μια στιγμή, αλλά σε με μία μακράν πορεία βιωματικής μοιρασιάς Φωτός και Αλήθειας. Αλήθειας, που δεν μπορεί να σου πάρει κανείς, γιατί υπάρχει μέσα σου. Αλήθειας που τα επιχειρήματα δεν επαρκούν για να την στηρίζουν ή να την ρίξουν, γιατί είναι Απόλυτη Γράφουν λοιπόν οι γραφές για την εποχή μας, που περισσότεροι την ονομάζουν Εποχή του Υδροχόου και οι Χριστιανοί ονομάζουν εποχή της Επιφάνειας του Αγίου Πνεύματος και της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού, πώς είναι τα προεόρτια μιας μεγαλύτερης κρίσης που πρόκειται να έρθει.

Περιμένουν λοιπόν οι περισσότεροι τον Χριστό, όπως γράφουν τα Ευαγγέλια «εν μέσω νεφελών και δόξης στους ουρανούς». Βέβαια, ο Εσωτερικός Χριστιανισμός, και αυτό είναι το νόημα της λέξης εσωτερικός, είναι η ερμηνεία αυτών των συμβολικών αληθειών μας που μας παραδόθηκαν, ώστε να μην υπάρχουν νέες παρανοήσεις και νέοι αποπροσανατολισμοί. Επειδή ο ίδιος ο Χριστός είπε «μην ψάχνετε την Βασιλεία των Ουρανών εκεί ή αλλού ή όπου σας πουν, αλλά μέσα σας». Κανείς μας φαντάζομαι δεν έχει την πεποίθηση να ψάξει κάπου πέρα από τον εαυτό του. Αυτή η Βασιλεία των Ουρανών έχει γαλήνη αρχικά, καθώς o άνθρωπος περνάει μέσα από την σιγή του νου και την σιωπή αφουγκράζεται και ακούει την φωνή του Πατέρα του να τον διδάσκει προσωπικά.

Η σχέση με τον Θεό είναι προσωπική και αυτή ακριβώς η σχέση είναι που έχει διαταραχθεί αυτή η προσωπική σχέση, έχει περιοριστεί. Πολλές φορές μοιάζει με ένα είδος πνευματικού αυνανισμού, όμως ο άνθρωπος είναι Ένας. Η ενότητα της συνείδησης μας και της ουσίας μας, μας καθιστά συγκοινωνούντα δοχεία. Μεγάλη η πρόκληση λοιπόν για τον άνθρωπο της Νέας Κοσμικής περιόδου, που βρίσκεται στην επανατοποθέτηση του γύρω από μία συγκεκριμένη ιδέα που τον διαποτίζει καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας και της νύχτας και μέσα από αυτό το πρίσμα επιλέγει, σκέφτεται, αισθάνεται και ζει γενικότερα τα πάντα. «Δεν υπάρχει άλλος», αυτή είναι η ιδέα που θα κυριαρχήσει στον Νέο Άνθρωπο. Δεν υπάρχουν άλλοι, υπάρχει ο Άνθρωπος και αυτός είναι παντού, είναι Άπειρος.

Όσο σκεφτόμαστε πως υπάρχουν άλλοι, θα βρίσκουμε δικαιολογίες για να αποφύγουμε τις ευθύνες μας. Όταν καταλάβουμε πως δεν υπάρχουν άλλοι, αλλά στο πρόσωπο του κάθε ενός που έχουμε μπροστά μας βλέπουμε κομμάτια του εαυτού μας απευθείας, αυτή η Θεία Μνημοσύνη ενεργοποιεί και μια άλλη στάση ζωής, αυτή η Θεία Μνημοσύνη επίγνωσης εαυτού καθορίζει άλλες επιλογές, άλλο τρόπο σκέψης, άλλα συναισθήματα, άλλες δονήσεις ενεργειών που δεν ανήκουν στον κόσμο αυτόν. Ο άνθρωπος επικαλείται συχνά την αδυναμία του, το περιορισμένο των ικανοτήτων και των δυνατοτήτων του, αλλά η αλήθεια είναι ότι αγνοεί και το ένα και το άλλο, γιατί ξεχνάει. Ξεχνάει Εκείνον που του είπε «όταν Εγώ είμαι μαζί Σου τότε, ποιος μπορεί να είναι εναντίον σου;». Ο άνθρωπος πάσχει από μια ασθένεια την οποία έχει αποδεχθεί ως κάτι φυσιολογικό και αυτή η ασθένεια λέγεται φόβος.

Κάποιες κοινωνίες που τις θεωρούμε πρωτόγονες, όπως στην Αφρική, στην Λατινική Αμερική και την Ασία ο φόβος ακόμα και σήμερα θεωρείται ασθένεια, δεν θεωρείται κάτι φυσιολογικό, όπως εμείς τον αποδεχόμαστε τόσο απλά. Παράλογο.

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος από ουσία ίδια με αυτήν που φτιάχνουμε τα όνειρα μας κάθε ημέρα. Ο άνθρωπος είναι Φως και αφού οι επιστήμονες βρήκαν ότι μέσα στην χούφτα του χωράνε 72 πρωτογενή φωτόνια, που ήταν παρόντα στην δημιουργία και πριν το Bing Bang, τότε μπορούμε να γνωρίζουμε και να συμφωνούμε με τους επιστήμονες, που λένε ότι η συνειδητότητα είναι εκείνη που καθορίζει τα πάντα και κάθε μεταλλαγή και επενέργεια επί της ύλης. Εμείς λοιπόν, έχουμε αυτήν την δυνατότητα και την Θεία Μνημοσύνη μας να ενεργοποιήσουμε και το Θείο δυναμικό της, να το αφυπνίσουμε και να το χειριστούμε σύμφωνα με τους Θείους Νόμους. Ιδού λοιπόν ποιο είναι το κλειδί, ο συντονισμός του ανθρώπινου λόγου με τον Θείο Λόγο, ο συντονισμός του ανθρώπινου θελήματος με το Θείο Θέλημα. Αυτή η ταυτενέργεια είναι δυνατόν να φέρει, όχι απλώς μαζικές και παγκόσμιες αλλαγές, αλλά ριζικές και πολύ βαθιές αλλαγές σε αυτό που λέγεται άνθρωπος. Ας κινητοποιήσουμε λοιπόν αυτό που λέγεται Ζωντανό Βίωμα Λόγου με το άφημά μας στην ροή Του, με την εσωτερική μας αυτοπαρατήρηση, με την ειλικρίνεια προς τον εαυτό μας και την στάση της προσφοράς και της μοιρασιάς.

«Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς τον Θεό και Θεός είναι ο Λόγος και ο Θεός Αγάπη εστί» και από αυτήν την Αγάπη γεννήθηκαν τα παιδιά τους. Ο Λόγος είναι η αιτία που βρισκόμαστε όλοι εδώ. Ο Λόγος είναι το μέτρο και ο ρυθμός στο μακρύ δρόμο της Αγάπης και καθώς όλα από τον Λόγο προέρχονται και πάλι στο Λόγο επιστρέφουν. Ο Λόγος λοιπόν είναι ο Ύψιστος Νόμος της Αγάπης και ο Χριστός, η ενανθρώπιση του Λόγου της Αγάπης.

«Και ο Λόγος εσκήνωσεν εν ημίν», διότι η Θεία Μητέρα είχε ετοιμάσει το κατάλυμα γι’ Αυτόν από πριν. Είναι ο Λόγος Πρόνοια και Σοφία, και Αγάπη δίχως Πρόνοια και Σοφία, Αγάπη δεν είναι. Η ορθότης του Λόγου διακρίνεται από την Σοφία Του. Τούτος είναι ο Μέσος Λόγος, μεταξύ συνείδησης και δράσης. Αλλά, καθώς ο Λόγος διαποτίζει τα πάντα, τα πάντα είναι Λόγος. Ο Μέσος Λόγος συνδέει ως βιωματική συνειδησιακή κατάσταση, τον ανθρώπινο και τον Θείο Λόγο. Είναι ο Γεφυροποιός, ο αληθινός Ποντίφηξ που γεφυρώνει δύο κόσμους, λειτουργώντας ως Μετουσιωτής και Μεταλλάκτης ενεργειών. Σύμβολα τέτοιας διαμεσιτικής σχέσης στο μεταξύ Θεού και ανθρώπου στην Χριστιανική εσωτερική παράδοση, υπήρξαν ο Αδάμ και η Εύα, ο Νώε και ο Ενώχ, ο Αβραάμ και ο Μελχισεδέκ, ο Ηλίας και ο Μωυσής, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και ο Ιησούς Χριστός, καθώς και η Παναγία και η Μαρία η Μαγδαληνή.

Ο Λόγος είναι Ομοούσιος και Τρισυπόστατος. Θα μπορούσε να προσομοιωθεί με ένα κύκλωμα θετικών, αρνητικών και ουδέτερων φορτίων. Τρία είναι τα μέτρα της Δημιουργίας: Φως, Ήχος και Αριθμός. Θα μπορούσαμε να πούμε Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Τέλος θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε όπως το τρίγωνο της Βουλήσεως, της Σοφίας και της Δράσης. Μέσα από το Ανεκδήλωτο Άκτιστο Φως, εμφανίζεται η Θεία Βούληση.

Οι επιστήμονες ονομάζουν σκοτεινή ύλη ότι δεν ανήκει στο 5% του ορατού φυσικού σύμπαντος. Μια ασύλληπτη Ουράνια Δημιουργία που καλύπτει το 95% του Αγνώστου. Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού μες τις ψυχές των ανθρώπων, εκφράζει αυτό το βίωμα της επανόδου του Χριστού μετά Δόξης πολλής εν μέσω Νεφελών. Είναι το 95% του αγνώστου μέσα μας, που εμφανίζεται στο 5% που νομίζουμε ότι είμαστε. Στο σημείο αυτό, όταν ο μικρόκοσμος και ο μακρόκοσμος ενώνονται, ενώνεται το βίωμα της ταπεινοφροσύνης και του θαυμασμού του Ανθρώπου Λόγου που προσεύχεται στη Θεία Ουσία Του και έτσι το Κτιστό μετέχει του Ακτίστου, είναι μια αναγωγή συνειδητότητας. Η απελευθέρωση από το Ατομικό και Συλλογικό γίγνεσθαι στο Μοναδικό Θείο Εν.

Ο Παράκλητος, ο Πνεύμα της Αληθείας, ο Πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών, ο θησαυρός των Αγαθών και Ζωής χορηγός, φέρει δύο πρόσωπα μέσα στον άνθρωπο,. από το κατώτερο νοητικό πεδίο και κάτω και με εστία το αστρικό, αρμόδιος εκπαιδευτής είναι ο Δάσκαλος Ιούδας-Μωυσής. Από το ανώτερο νοητικό και πάνω και με εστία το Αιτιατό, αρμόδιος εκπαιδευτής του Νου είναι ο Δάσκαλος Ιωάννης-Ηλίας. Έτσι, ο Κύριος του Νόμου και ο Κύριος του Ελέους είναι οι δύο πλευρές της Γέφυρας. Η αυτόβουλη θέληση για Αγάπη είναι το κλειδί για την επίτευξη του Δρόμου αυτού, αλλά κινητοποιείται μόνο δια της επιγνώσεως. Η απλή επιθυμία δεν είναι επαρκής, αλλά μάλλον προϊδεάζει για οδυνηρά αποτελέσματα.

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

Επιμένω ότι υπάρχει ένα σημείο παρανοήσεως. Το σημείο είναι, ότι η Προσευχή δεν είναι ένας δρόμος προσιτός σε όλους. Σε αυτό διαφωνώ. Αν δεν ήταν ένας δρόμος προσιτός για όλους, δεν θα παραδίδονταν αυτή η διαδρομή «ο Δρόμος της Προσευχής» από τον Χριστό. Αν ήταν μόνο για ολίγους δεν θα έδινε έναν δρόμο για ολίγους. Έδωσε έναν Δρόμο για όλους, για τον απλό άνθρωπο που δεν έχει γνώσεις, για έναν ακόμα πιο απλό τύπο άνθρωπου που δεν μπορεί να συγκεντρώσει το νου του και μπορεί μέσα από ένα χαμηλό κραδασμικό επίπεδο να επικοινωνήσει και σιγά σιγά να ανοίξει τον αγωγό του προς τον Λόγο. Όμως η δική μου άποψη είναι, ότι εξίσου κινδύνους έχουμε στον διαλογισμό και στην προσευχή, διότι το πρόβλημα το αληθινό δεν είναι ούτε ο διαλογισμός, ούτε η προσευχή αλλά η εφαρμογή τους. O τρόπος που εφαρμόζει κανείς την προσευχή και ο τρόπος που εφαρμόζει κανείς τον διαλογισμό μπορεί να γεννήσει προβλήματα. Το πρόβλημα στην πραγματικότητα βρίσκεται μέσα μας στον τρόπο και στην ιδέα που προσεγγίζουμε τα πράγματα, ακόμα και στα κλειδιά που μας δίνουν να χρησιμοποιήσουμε και στον τρόπο που λειτουργούν.

Θεωρώ επίσης σε σχέση και με τα προηγούμενα που ειπώθηκαν περί προσευχής ότι έχουμε μια περιορισμένη ιδέα περί προσευχής τελικά. Θεωρούμε ότι η προσευχή είναι μόνο τo αίτημα, ζητάμε και θέλουμε αυτό, λάθος. Προφανώς έχουμε άγνοια της κληρονομιάς της Προσευχής που έχουμε παραλάβει από τους αρχαίους μας προγόνους που προσεύχονταν όρθιοι και με τα χέρια προς τα πάνω μέχρι και Αγίους στην συνέχεια που φανερώθηκαν και με την δύναμη της προσευχής τους έκαναν θαύματα. Όμως, το ζητούμενο για εμάς σήμερα δεν είναι αυτό. Είναι να δούμε ότι η Προσευχή πέρα από αίτημα, ή πέρα από ευχαριστία, ή πέρα από δοξολογία ή θαυμασμός, για όλη αυτή την Απειρότητα που μας υπερβαίνει μπορεί να πάει παρακάτω από την σιγή του νου, πέρα από τον εσωτερικό διάλογο με τον Πατέρα, πέρα από όλα όσα μπορεί κανείς να νιώσει μέσα στην Ενότητα της Δημιουργίας. Η Προσευχή είναι το κλειδί που παραδόθηκε στον άνθρωπο για να γίνει συνεργάτης Θεού, να ταυτενεργήσει με τον Λόγο του και το θέλημα του ανθρώπου και του Λόγου να ταυτιστούν στην πράξη και να γίνουν Ένα. Η προσευχή λοιπόν ας μην περιορίζεται στο αίτημα, διότι την αδικούμε. Η προσευχή μπορεί να είναι πολύ υψηλότερη από αυτό που νομίζουμε, δηλαδή αγωγός Θεουργικής πράξης.

Ευχαριστώ πάρα πολύ.

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

" H ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΙΣΗ"

Η οικονομική κρίση που συνταράζει τον πλανήτη είναι μόνο ένα από τα εμφανή σημάδια της αλλαγής που συντελείται σε παγκόσμιο επίπεδο. Πιστεύουμε ότι είναι η αρχή του τέλους ενός ξεπερασμένου συστήματος ανίκανου να διαχειριστεί τους φυσικούς πόρους, που πνίγει την πνευματικότητα χάριν ενός χυδαίου υλισμού, που στηρίζεται στην ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση των ασθενέστερων και που θέτει το κέρδος πάνω από όλες τις πανανθρώπινες αξίες. Ο απερχόμενος πολιτισμός χαρακτηρίζεται από την άγνοια, τη διαφθορά, τον φόβο, την αλαζονεία και τη βία, ενώ λατρεύει τον εγωισμό ως υπέρτατη θεότητα. Η μαζική τρομοκρατία των μέσων ενημέρωσης εξυπηρετεί να συντηρήσει το κλίμα του φόβου και της αβεβαιότητας, με σκοπό να καθυστερήσει την αναπόφευκτη πτώση των κοσμο-ειδώλων. Δεν βρισκόμαστε στο τέλος της ιστορίας, αλλά στην απαρχή ενός νέου πνευματικού πολιτισμού, όσο και αν αυτό δεν είναι τόσο προφανές για αυτούς που έχουν διαποτιστεί από την καταστροφολογική προπαγάνδα του καθεστώτος.

Οι πνευματικές παραδόσεις διδάσκουν ότι μπορούμε να μεταμορφώσουμε τα εμπόδια σε ευκαιρίες ανάπτυξης, τον πόνο σε χαρά και ευδαιμονία. Οι κρίσεις είναι η κινητήριος δύναμη για κάθε αλλαγή. Οι καλές προθέσεις δεν αρκούν για να αλλάξουν τον κόσμο, αν δεν συνοδεύονται από την βαθιά έμπρακτη πεποίθηση στην αξία και τον προορισμό του ανθρώπου. Ο Νέος κόσμος δεν μπορεί παρά να είναι ενωτικός και να στηρίζεται στην αλληλεγγύη και την ισότιμη συνεργασία. Η αλλαγή δεν μπορεί να προέλθει από νομοθετικές ρυθμίσεις ή ένοπλες επαναστάσεις. Οι κυβερνώντες θέλουν να μας πείσουν ότι η μόνη επιλογή μας είναι να εξουσιοδοτούμε εν λευκώ τους εκπροσώπους μας. Αυτό είναι πέρα για πέρα απατηλό. Κάθε μας σκέψη, συναίσθημα και συμπεριφορά χτίζει την πραγματικότητα που μοιραζόμαστε. Έχουμε την ατομική και συλλογική υποχρέωση να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο απ'ότι τον παραλάβαμε. Εστιαζόμενοι στον ψευδαισθησιακό μακρόκοσμο εσφαλμένα πιστεύουμε ότι οι αλλαγές προέρχονται αναπόδραστα από έξω και από τις λεγόμενες «μεγάλες δυνάμεις». Υπάρχει πάντα κάποιος άλλος στον οποίο μπορούμε να αποδώσουμε την ευθύνη της κατάστασης. Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Πρέπει να σκάψουμε κάτω από τα πόδια μας, να εστιασθούμε στην κατάσταση που ζούμε εδώ και τώρα και να δράσουμε με τον ορθό τρόπο, χωρίς να χρονοτριβούμε ή να περιμένουμε τη λύση ουρανοκατέβατη. Να υιοθετήσουμε πνευματικούς κανόνες συμπεριφοράς σε όλες της εκφάνσεις της καθημερινότητας : με τον εαυτό μας, με τους συγγενείς και φίλους, με την κοινότητα των συνανθρώπων μας σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο, με το περιβάλλον. Η ατομική αλλαγή στο σύνολό της θα οδηγήσει στην υλοποίηση του νέου υποδείγματος κοινωνίας που όλοι ευχόμαστε. Οι απειλές για την επιβίωση της ανθρωπότητας είναι γνωστές....Μόνο μια ριζική αλλαγή στην κοσμοαντίληψη και τη συμπεριφορά τόσο ατομική, όσο και συλλογική είναι ικανή να δώσει μια ζωογόνο πνοή στην πολυπαθούσα υδρόγειο και να ανοίξει μια νέα χρυσή εποχή.

Η ανθρωπότητα πειραματίστηκε πολλές επαναστατικές αλλαγές κατά τη διάρκεια της ιστορίας, αλλά καμιά μεταμόρφωση δεν παρέμεινε σταθερά στην κατεύθυνση της ειρήνης και της ευημερίας για όλους. Όλες οι επαναστάσεις και οι μεταρρυθμίσεις είναι καταδικασμένες αν δεν συνοδεύονται από την επανάσταση της συνειδητότητας.
Δικαίως ο Κρισναμούρτι επέμενε << Εσείς είστε ο κόσμος>>. Αν δεν εγκαταστήσουμε την ειρήνη και την αρμονία μέσα μας ο κόσμος δεν θα γίνει ποτέ ειρηνικός και δίκαιος. Μια μεγάλη εσωτερική επανάσταση στα μεμονωμένα άτομα θα επιφέρει μια ουσιαστική αλλαγή στην πορεία των εθνών και τελικά τη θετική μεταμόρφωση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ο πνευματικός άνθρωπος απαντάει στην παγκόσμια κρίση με αύξηση της συνειδητότητάς του, που αντανακλάται σε ανώτερες σκέψεις, καθαρά λόγια, και αποφασιστικές ενέργειες. Υιοθετεί αυθεντικές αξίες μέσα στο χάος και τη σύγχυση και προσφέρει μια φωτεινή, ορατή έξοδο από την κρίση . Μόνο έτσι μπορεί να αποσοβηθεί ο κίνδυνος να διοχετευθεί ο δικαιολογημένος θυμός και η απογοήτευση, ειδικά των νέων, σε καταστροφικές συμπεριφορές εκτός ελέγχου.

Χωρίς μια ευτοπική προοπτική κοινωνικής αλλαγής, η πνευματικότητα απομακρύνεται από την καθημερινότητα των ανθρώπων και οδηγείται σε μαρασμό και νέκρωση. Συχνά εγκαταλειπόμαστε μοιρολατρικά σε παράπονα, απαισιοδοξία, δυσπιστία για μας τους ίδιους και για τους άλλους, σαν να μην λάμπει ποτέ στη ζωή μας ο πνευματικός ήλιος. Η κριτική και η εναντίωση έχουν αξία μόνο αν συνοδεύονται από καταφατικές εναλλακτικές προτάσεις. Μπορούμε να γίνουμε άτομα ξεχειλίζοντα από χαρά και ελπίδα. Στο κέντρο της ύπαρξής μας, που είναι και το κέντρο του κόσμου, το σκοτάδι δεν έχει ποτέ πρόσβαση!.. Αρκεί να είμαστε συνδεδεμένοι με την πηγή της ζωής και της φώτισης για να θεραπεύσουμε όλες τις πληγές της ανθρωπότητας. Η εξαγνιστική επίδραση των πνευματικών ασκητών πάνω στο περιβάλλον είναι γνωστή σε όλους τους εσωτερικούς κύκλους. Τώρα και η επιστήμη φθάνει σε ανάλογα συμπεράσματα. Σύμφωνα λοιπόν με Αμερικανούς ερευνητές η ευτυχία είναι μεταδοτική και εξαπλώνεται από τον έναν άνθρωπο στον άλλο.. Έρευνα που έγινε σε 5.000 ενήλικους υποδεικνύει ότι η ευτυχία ενός ατόμου εξαρτάται από την ευτυχία των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω του. Ένας ευτυχισμένος φίλος που ζει λιγότερο από ένα μίλι μακριά αυξάνει την πιθανότητα ευτυχίας σας κατά 25%, σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύεται στο 'British Medical Journal'. Ο επικεφαλής της έρευνας, Καθηγητής Νικόλαος Χρηστάκης, δήλωσε ότι τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι κύματα ευτυχίας προκύπτουν επειδή η ευτυχία μεταδίδεται και όχι μόνο λόγω της τάσης των ανθρώπων να σχετίζονται με παρόμοια άτομα. Το πιο σημαντικό κατά τους ερευνητές είναι η αναγνώριση ότι οι άνθρωποι είναι ενσωματωμένοι σε κοινωνικά περιβάλλοντα και ότι η υγεία και ευεξία ενός ανθρώπου επηρεάζει την υγεία και ευεξία άλλων. Χρησιμοποιώντας αυτόν τον πνευματικό νόμο , στις 20 Μαΐου 2007 ένα εκατομμύριο άνθρωποι από 64 χώρες και από τις πέντε ηπείρους ένωσαν τις πνευματικές τους δυνάμεις στην πρώτη Παγκόσμια ημέρα διαλογισμού-προσευχής για την ειρήνη. Σε αντίστοιχες προσεχείς πρωτοβουλίες αναμένεται ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή. Mιά Παγκόσμια Πορεία για την ειρήνη και τη μη βία, που οργανώνεται από τη μη κυβερνητική οργάνωση « Κόσμος Χωρίς Πολέμους», θα ξεκινήσει από την Νέα Ζηλανδία στις 2 Οκτωβρίου του 2009 και θα καταλήξει 3 μήνες αργότερα, στις 2 Ιανουαρίου του 2010, στην Αργεντινή αφού προηγουμένως διασχίσει 160.000 χιλιόμετρα και πάνω από 90 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.

( Από την Ελλάδα θα ξεκινήσουν 2 κεντρικές διαδρομές:
- Από Αθήνα με κατεύθυνση Πάτρα-Αγκώνα-Μιλάνο
- Από Θεσ/κη (προερχόμενη από Κων/λη) και μέσω Βαλκανίων κατάληξη στη Γενεύη).

Η παγκόσμια ειρήνη όμως θα μείνει μια ουτοπία αν δεν στηριχθεί στην παγκόσμια δικαιοσύνη. Αν δεν εξομαλυνθούν οι τεράστιες ανισότητες μεταξύ των λαών και μεταξύ των πολιτών των κρατών, δεν θα εξαλειφθούν οι ταραχές και οι συγκρούσεις. Σημαντική η θετική σκέψη, αλλά αν δεν συνοδεύεται από θετικές μορφές δράσης είναι λειψή, αδύναμη.. Η πνευματικότητα δεν είναι καμιά εξαϋλωμένη αρχή που ζει κλεισμένη στο μεταφυσικό της πύργο, απ'όπου εκπέμπει ευχές και ευλογίες προς τους κοινούς θνητούς... Αντίθετα, είναι μια μαχητική ζωογόνος δύναμη, που πρέπει να πρωτοστατεί και να εκδηλώνεται δημιουργικά σε όλους τους τομείς της εμπειρικής ζωής. Οι πνευματικοί άνθρωποι, υιοθετώντας μη βίαιες μεθόδους δράσης, όπως τις ενσάρκωσαν ο Μαχάτμα Γκάντι και ο Μάρτιν Λούθερ Σινγκ, μπορούν να ηγηθούν στον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο και στην προστασία της φύσης .

Με αφετηρία λοιπόν, τον πνευματικό πυρήνα της ύπαρξης, οι συνειδητοποιημένοι πολίτες, δημιουργούν ισχυρά κύματα συνειδητότητας-δράσης. Αυτό που έλειπε μέχρι σήμερα στα κοινωνικά κινήματα ήταν μια ολιστική προσέγγιση, που να τα συνδέει αρμονικά γύρω από ένα φωτεινό πνευματικό κέντρο. Η παρακαταθήκη της παγκόσμιας σοφίας μπορεί να αποτελέσει τον συνδετικό ιστό και την κινητήρια δύναμη για την έξοδο από την κρίση και να σηματοδοτήσει τις αξίες της νέας χρυσής εποχής. H νέα πνευματικότητα πρέπει, όμως, να αποφύγει τα λάθη του παρελθόντος, δηλαδή το δογματισμό, τον συγκεντρωτισμό και τις υπνωτικές ουτοπίες και να χαρακτηρίζεται από προσαρμοστική ευελιξία, πραγματισμό και πλουραλιστική ενότητα.

Στις 18-20 Δεκεμβρίου του 2004 συνήλθε το Παγκόσμιο Συμβούλιο της Σοφίας από το Club της Boυδαπέστης σε συνεργασία με την Παγκόσμια Επιτροπή της Οικουμενικής Συνειδητότητας και Πνευματικότητας. Μέλη του club είναι διάσημες προσωπικότητες από το χώρο της πολιτικής όπως ο Mιχαήλ Γκορπμπατσιώφ, ο Bάκλαβ Χάβελ και ο Ντέσμοντ Τούτου, από τον καλλιτεχνικό μεταξύ άλλων οι Ζούμπιν Μέτανα, Γιενούντι Μενουχίν, Πήτερ Ουστίνωφ, Μιστισλάβ Ροστροπόβιτς, Μίλος Φόρμαν, Πήτερ Γκαμπριελ, Πάουλο Κοέλλο και θρησκευτικοί ηγέτες όπως ο Νταλάϊ Λάμα.

Στη διακήρυξη που εξέδωσαν διατρανώνεται η βεβαιότητα ότι υπέρτατη ανάγκη σ'αυτή την εποχή της κρίσης και της μεταμόρφωσης είναι η αναγνώριση ότι, μόνο μέσω της ανάπτυξης μιας νέας διάστασης της συνειδητότητας θα μπορέσουν να λυθούν τα πολλά και ποικίλα προβλήματα που μας κληροδότησε ο απερχόμενος υλιστικός πολιτισμός. Όπως επισημαίνει και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν :

« Κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί στο ίδιο επίπεδο της συνείδησης που το δημιούργησε». Το συμβούλιο προτίθεται να προσφέρει κατεύθυνση για την ανάπτυξη της ατομικής και της συλλογικής Σοφίας, που να προάγει τη δράση ικανή να επιφέρει δημιουργικές αλλαγές στην οικονομία, την κοινωνική οργάνωση, την οικολογία και το περιβάλλον. Παράλληλα εντοπίζονται περιοχές προτεραιότητας όπου η συνεργατική δράση είναι απαραίτητη για να ενισχυθεί η ειρήνη και να επιλυθούν τοπικά και οικουμενικά προβλήματα.

Σας μεταφέρω, κλείνοντας, μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα της διακήρυξης της Βουδαπέστης, που όλοι πιστεύω να συνυπογράφουμε.

« Εμείς τα μέλη του Παγκόσμιου Συμβουλίου της Σοφίας δεσμευόμαστε να αντιστρέψουμε την πορεία της ανθρωπότητας προς το χάος και την καταστροφή. Πιστεύουμε ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει δημιουργικά. Ένας νέος πολιτισμός μπορεί να ανατείλει. Ζητάμε από τις κυβερνήσεις, τις επιχειρήσεις, τους εκπαιδευτές, τους καλλιτέχνες, τους επιστήμονες, τους ακτιβιστές και από όλους τους ενεργούς πολίτες να ενώσουν τη δράση τους στη δική μας. Καλούμε τους ανθρώπους ανεξαρτήτως διακρίσεων να συνειδητοποιήσουν την κρισιμότητα της παγκόσμιας κατάστασης και να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη της νέας σκέψης και δράσης για να πραγματοποιήσουμε τις απαραίτητες αλλαγές. Οι σοφοί όλων των παραδόσεων μας έχουν συμβουλέψει να βλέπουμε την ανθρωπότητα σαν μια οικογένεια, να τιμούμε την ιερότητα της ζωής και της δημιουργίας, να καλλιεργούμε την αγάπη και τη συμπόνια, συμπεριφερόμενοι στους άλλους όπως θέλουμε να μας φέρονται. Για πρώτη φορά στην ιστορία, η εφαρμογή αυτής της σοφίας δεν είναι μόνο μια προϋπόθεση απαραίτητη για την προσωπική ανάπτυξη και ολοκλήρωση, αλλά επίσης μια προϋπόθεση για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.

Ούτε η κατάρρευση στο χάος, ούτε η έξοδος σε ένα νέο πνευματικό πολιτισμό είναι προδιαγεγραμμένα.

Το μέλλον δεν είναι για να το προφητεύουμε, αλλά να το δημιουργούμε! Μπορεί να πραγματοποιηθεί από τον κάθε άνθρωπο που διαθέτει συνείδηση και αποφασιστικότητα.

Η βασική αιτία της παγκόσμιας κρίσης εδράζεται στην δυσλειτουργική και εγωκεντρική σκέψη που παράγει καταστρεπτικές συμπεριφορές. Η θεραπεία περνάει μέσα από την αλλαγή της επικρατούσας νοοτροπίας τόσο σε λογικό όσο και σε συναισθηματικό, διαισθητικό και συνειδησιακό επίπεδο.

Μπορούμε να κάνουμε τον πλούτο, τη δύναμη, την επιστήμη και την τεχνολογία να μας υπηρετούν αντί να μας υποδουλώνουν.

Μπορούμε να έχουμε ειρήνη μέσα μας, μεταξύ μας και σεβασμό προς το περιβάλλον.

Μπορούμε να μεταμορφώσουμε έγκαιρα την επικρατούσα λατρεία της απληστίας, της φιλήδονης και της εξουσίας σε μια νοοτροπία αφοσίωσης στη δικαιοσύνη και σεβασμού των ανθρώπων χωρίς διακρίσεις.

Όσο γρηγορότερα ανοίξουμε το δρόμο για μια θετική αλλαγή τόσο λιγότερο θα είναι και το ανθρώπινο, οικονομικό και οικολογικό κόστος που θα ζήσουμε στην κρίσιμη μετάβαση».

Γιάννης Αυγουστάτος

Ομάδα Αυτογνωσίας

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Έχει η Πνευματικότητα Απάντηση στην Παγκόσμια Κρίση;

2ο Συμπόσιο Βορείου Ελλάδος της Κίνησης
Τάγμα του Κρίνου και του Αετού

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Ομιλία στο 2ο Συμπόσιο Βορείου Ελλάδος

Γνωρίζουμε ότι Πνευματικότητα είναι η προσέγγιση στην Πνευματική μας φύση και η σταδιακή ταυτοποίηση μας με την Πνευματική ύπαρξη της οποίας αποτελούμε υλοποίηση. Αυτή η προσέγγιση ονομάζεται Πνευματική ανάπτυξη και διαμορφώνεται από την διεύρυνση της Συνειδητότητας η οποία συντελείται με την Μάθηση δηλαδή την απόκτηση Γνώσης. Η Γνώση είναι συνάρτηση της σωστής αξιολόγησης των Βιωματικών εμπειριών στις οποίες συμμετέχουμε χρησιμοποιώντας την Ελεύθερη Βούληση μας. Η επιλογή των δράσεων και αντιδράσεων τις οποίες αποφασίζουμε ελεύθερα αλλά και υπεύθυνα, εξαρτάται από τις συναισθηματικές προκλήσεις τις οποίες αισθανόμαστε κατά την διάρκεια της αντιμετώπισης των Βιωματικών εμπειριών.

Είναι αποδεδειγμένο ότι όταν οι συναισθηματικές προκλήσεις είναι ευχάριστες τότε αρκούμεθα στην προσπάθεια της συντήρησης των συνθηκών οι οποίες μας τις δημιουργούν. Επομένως, δεν επιδιώκουμε «αλλαγή» βάσει της οποίας μπορούμε να μάθουμε αλλά αντιθέτως επιδιώκουμε διαιώνιση των συνθηκών οι οποίες τις προκαλούν. Αντιθέτως όταν τα συναισθήματα είναι δυσάρεστα νοιώθουμε την επιτακτική ανάγκη να βγάλουμε αποφάσεις και να κάνουμε τις απαραίτητες αλλαγές για να μην υποφέρουμε. Γενικά η λέξη «Κρίση» έχει ταυτιστεί με αρνητικές συνθήκες οι οποίες μας κάνουν να υποφέρουμε αλλά ταυτόχρονα μας οδηγούν στην αξιολόγηση των Βιωματικών συνθηκών και στην λήψη αποφάσεων. Επομένως, η εμφάνιση της λέξης «Κρίση» σε μια πρόταση υπονοεί αρνητικά συναισθήματα. Ωστόσο, μια σχετική ανάλυση μπορεί να εμφανίσει ενδιαφέρουσες εννοιολογικές διαφοροποιήσεις.

Κατ’ αρχάς η «Κρίση» αναφέρεται τόσο σε θέματα που αφορούν συλλογικές καταστάσεις όσο και σε απόλυτα προσωπικά ζητήματα. Η τελευταία παγκόσμια οικονομική κρίση εμφανίσθηκε στο τέλος του 2007 και συνεχίζει να επηρεάζει την παγκόσμιο οικονομική κατάσταση έως σήμερα. Όλοι θυμόμαστε τα φαινόμενα της ανθρώπινης συμπεριφοράς τα οποία μας οδήγησαν σ΄ αυτήν. Γίναμε μάρτυρες στην αλματώδη άνοδο της τιμής του βαρελιού πετρελαίου που πλησίασε τα $200 δολάρια, με αφορμή την υποτιθέμενη έλλειψη ικανοποιητικών κοιτασμάτων καυσίμων για να εξυπηρετηθεί η παγκόσμιος οικονομία. Παρακολουθήσαμε με έκπληξη το χρηματοπιστωτικό σύστημα των προηγμένων χωρών να εμπορεύεται χρέος ως επένδυση, τα γνωστά τοξικά ομόλογα. Τέλος είδαμε τον πάρα πολύ εύκολο δανεισμό χρημάτων από τα πιστωτικά ιδρύματα σε ανθρώπους χωρίς την απαιτούμενη ικανότητα να τα πληρώσουν το οποίο οδήγησε στην υπερχρέωση των νοικοκυριών σε τέτοιο βαθμό ώστε μία απλή αύξηση των επιτοκίων αποδείχθηκε ικανή να οδηγήσει στην απώλεια των σπιτιών τους. Η αλυσιδωτή αντίδραση αυτών των γεγονότων κατέληξε στο ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ως ένα φαινόμενο χρηματοπιστωτικής αδυναμίας. Στην πραγματικότητα εκείνο το οποίο συνέβη είναι ότι τα χρήματα παγκοσμίως έφυγαν από την κατοχή των πολλών και συγκεντρώθηκαν στα χέρια των λίγων οι οποίοι ήταν στις κατάλληλες θέσεις για να εκμεταλλευτούν την οικονομική συγκυρία. Βλέπουμε λοιπόν ότι δοθείσης της οικονομικής κατάστασης εκείνη την εποχή (δηλαδή … το ισχύον σενάριο), η ανθρώπινη απληστία οδήγησε την παγκόσμιο οικονομία σε μία κατάσταση κρίσης η οποία απειλεί την ισορροπία σ’ ολόκληρο τον πλανήτη και καθιστά ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας δυστυχές.

Βεβαίως μία κρίση εμφανίζεται συχνά και σε προσωπικό επίπεδο. Ένα συνηθισμένο φαινόμενο που εύκολα εξελίσσεται σε κρίση είναι και οι διαπροσωπικές σχέσεις. Πάρα πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ανεκπλήρωτοι και πολύ δυστυχείς γιατί επιδιώκουν την πλήρωση με την επαφή άλλων ανθρώπων οι οποίοι όμως δεν ανταποκρίνονται θετικά στην επιθυμία τους, συχνά γιατί και αυτοί έχουν παρεμφερείς δυσκολίες. Σ’ αυτήν την περίπτωση και οι δύο αναζητούν επαφή με άλλους οι οποίοι δεν ανταποκρίνονται στην προτίμηση τους. Και εδώ λοιπόν έχουμε το φαινόμενο κρίσης που δημιουργείτε από ψυχολογικούς λόγους και βασίζεται σε μη ρεαλιστικές προσδοκίες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Σημειώνουμε λοιπόν ότι η κρίση οδηγεί σε καταστάσεις όπου τα συναισθήματα είναι οδυνηρά και καλούν τον άνθρωπο να αναλογισθεί τις ευθύνες του να καταλάβει βαθύτερα τον εαυτό του και να οδηγηθεί σε αποφάσεις που θα τον οδηγήσουν σε περισσότερο ρεαλιστικές προσδοκίες και στην απόκτηση ωριμότητας. Αυτή η «μάθηση του ποιος είναι κάποιος από πλευράς προσδοκιών προϋποθέτει μία νοητική διεργασία η οποία μπορεί να επιτευχθεί μόνον εάν ο πρωταγωνιστής αναλύσει ψύχραιμα όλη την βιωματική εμπειρία και αξιολογήσει το συγκεκριμένο σενάριο ώστε να βγάλει τα κατάλληλα συμπεράσματα σχετικά με το τι θέλει να επιτύχει και το τι μπορεί να αποκτήσει. Η αξιολόγηση όλων αυτών των παραγόντων θα τον οδηγήσει σε μια χρυσή τομή μεταξύ αυτών των αντικρουόμενων στόχων, την οποία εφόσον συνειδητοποιήσουμε και αποδεχτούμε γίνεται μέρος του συναισθηματικού εαυτού μας και αντικατοπτρίζει μία περισσότερο ανεπτυγμένη Συνειδητότητα. Δηλαδή καταλήγει στην εμπέδωση μιας εμπειρίας που μας διδάσκει ποιοι πραγματικά είμαστε ώστε να προσεγγίσουμε τον στόχο μας που είναι η προσέγγιση της συγκεκριμένης πνευματικής ύπαρξης η οποία μας υλοποιεί.

Γιατί, δεν έχει σημασία ούτε το τι σκεπτόμαστε, ούτε το τι θέλουμε, ούτε το τι λέμε, αλλά το τι γνωρίζουμε με Βιωματική Εμπειρία. Γιατί η «Γνώση» είναι εκείνη που σχηματοποιεί την Συνειδητότητα μας και αντανακλά στην έκφραση του Συναισθηματικού μας σώματος το οποίο μας αντιπροσωπεύει. Άλλωστε, το Συναισθηματικό μας σώμα είναι εκείνο στο οποίο βασίζεται ο παγκόσμιος νόμος «Τα όμοια έλκουν τα όμοια» στον οποίο βασίζεται η δυναμική σχηματοποίηση όλων των σεναρίων στα οποία συμμετέχουμε χρησιμοποιώντας την «Ελεύθερη βούληση» μας ώστε να διευρύνουμε την Συνειδητότητα μας και να μάθουμε.

Βεβαίως, κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί… τι θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς για να βοηθήσουμε την ανθρωπότητα, εφόσον ζούμε σε ένα περιβάλλον στο οποίο η πλειονότητα χαρακτηρίζεται από άτομα χαμηλής Συνειδητότητας όπως γίνεται εμφανές από τα συναισθήματα αβεβαιότητας, απληστίας, προσπάθειας εκμετάλλευσης των άλλων και άκρατης φιλοδοξίας τα οποία τα χαρακτηρίζουν; Εκείνο το οποίο μπορούμε και πρέπει να κάνουμε … είναι να επικεντρωθούμε στις προσωπικές μας Βιωματικές εμπειρίες και να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε την πνευματική μας φύση διευρύνοντας την Συνειδητότητα μας. Όταν εμείς βελτιωνόμαστε ως άτομα, τότε επηρεάζουμε και τις πάμπολλες Συλλογικές Συνειδητότητες στις οποίες συμμετέχουμε και επηρεάζουμε τόσο με το παράδειγμα μας όσο και με την παρουσία μας. Αυτή η ατομική συνεισφορά καταλήγει στην δημιουργία «Κριτικών Συλλογικών μαζών» οι οποίες με την σειρά τους αλλάζουν δυναμικά τις «Κρίσεις» οι οποίες δοκιμάζουν τις ευρύτερες κοινωνικές μάζες και επομένως βελτιώνουν τον «Κόσμο».

Βλέπουμε λοιπόν ότι η κρίση ουσιαστικά είναι ένα «Θείο Δώρο» βάσει του οποίου εάν το λάβουμε υπ’ όψη μπορούμε να οδηγηθούμε σε εμβάθυνση του ποιοι είμαστε πραγματικά δηλαδή στην προσέγγιση της Πνευματικής μας φύσης.

Στέφανος Τσιρίκος

Πνευματική και Μεταφυσική Αναζήτηση

H πνευματική απάντηση στην κρίση.

ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Ομιλία στο 2ο Συμπόσιο Βορείου Ελλάδος

Υπάρχει πάντα κάτι σημαντικό στην θετική πλευρά κάθε μεγάλης καταστροφής ή κρίσης. Η ατομική μας εμπειρία ζωής, αλλά και η συλλογική μας ιστορία, μας διδάσκει πως μπορεί αυτό που κάποτε χαρακτηρίσαμε καταστροφή, να λειτουργήσει στην ζωή μας σαν μοχλός αφύπνισης και καταλύτης μεταμόρφωσης .

Ο πόνος που δημιουργεί η σοβαρή απειλή και το ενδεχόμενο της απώλειας, ή ακόμα ο πόνος που δημιουργεί ή ίδια η απώλεια, έχει την δυνατότητα να διακόψει την ρουτίνα μας. Μπορεί να μας κάνει να σταθούμε και να αναρωτηθούμε, τι είναι αυτό που μας οδήγησε εδώ και ποιος είναι ο τρόπος να το διορθώσουμε. Μπορεί ακόμα να προχωρήσουμε πέρα από μία απλή διόρθωση, σε μία πλήρη αναθεώρηση και έναν συνολικό επαναπροσδιορισμό της προσέγγισής μας ή και ολόκληρης της ζωής μας.

Αυτή η επιλογή μπαίνει μπροστά μας και με την τωρινή παγκόσμια οικονομική κρίση, που προστίθεται στην σοβαρή και επιδεινούμενη οικολογική-περιβαλλοντική κρίση.

Εδώ έχουμε 2 επιλογές. Η πρώτη είναι να κάνουμε μία μικρή διόρθωση, δηλαδή να επιδιώξουμε απλά την επάνοδο στην κατάσταση που υπήρχε ακριβώς πριν από την κρίση, μια κατάσταση, που παρ όλες τις δυσλειτουργίες της, ήταν κάτι που είχαμε συνηθίσει και βολευτεί μέσα του.

Η μεγάλη ευκαιρία όμως, είναι η «διόρθωση» να είναι ευρύτερη και συνολικότερη Να μην προσπαθεί να επαναφέρει σε ισχύ τα ίδια ανεπαρκή συστήματα ( απλά βελτιωμένα, με καλύτερους και περισσότερους ελέγχους), αλλά να μπορεί να οδηγήσει την δημιουργία εντελώς νέων σχημάτων . Σχημάτων που δεν επιτρέπουν απλά οριακά την επιβίωση, αλλά που να υπηρετούν την διατήρηση, την εξέλιξη και την ανύψωση όλης της ζωής.

Βέβαια η προοπτική αυτής της «διόρθωσης» μας γεμίζει φόβο. Προτιμούμε να συνεχίζουμε να ζούμε ζωές βουβής απελπισίας παρά να αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο της αλλαγής. Φοβόμαστε ότι θα χάσουμε τα κεκτημένα, έστω κι αν αυτά σημαίνουν ζωές γεμάτες πράγματα, αλλά χωρίς χαρά, χωρίς αίσθηση σκοπού και πληρότητας.

Δεν σταματούμε μία στιγμή να αναρωτηθούμε: Τι είναι αλήθεια αυτό που προσπαθούμε να διατηρήσουμε; Πόσο όμορφο, λειτουργικό και υποστηρικτικό για τον άνθρωπο είναι το σημερινό σύστημα ζωής που δεν θέλουμε να διαταραχτεί;

Στην Ομάδα της Ανθρωπότητας, πιστεύουμε ότι η κρίση που αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν είναι μία οικονομική, ή πολιτική, η κοινωνική κρίση, που αντιμετωπίζεται με την λήψη οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών μόνο μέτρων. Πιστεύουμε ότι είναι μία πνευματική κρίση. Θεωρούμε ότι η ρίζα της βρίσκεται στα πιστεύω και τις ιδέες που έχουμε σχετικά με την ζωή και τον σκοπό της, τον άνθρωπο, την φύση του και την σχέση του με τους άλλους ανθρώπους, με όλα τα όντα και τον πλανήτη. (Η αλλιώς στο επίπεδο της συνειδητότητάς μας)

Ποιες είναι αυτές οι ιδέες και τα πιστεύω (που ορίζουν την τωρινή μας συνειδητότητα) ; Πιστεύουμε ότι είμαστε διαχωρισμένοι ένας από τον άλλο, διαχωρισμένοι από τα υπόλοιπα όντα και τον πλανήτη. Πιστεύουμε, ότι δεν υπάρχουν αρκετά και ότι πρέπει να ανταγωνιζόμαστε για την εξασφάλιση της επάρκειας. Ότι υπάρχουν άνθρωποι και λαοί ανώτεροι και κατώτεροι, τυχεροί και άτυχοι. Ότι η ζωή μας καθορίζεται από τις εξωτερικές συνθήκες, των οποίων είμαστε έρμαια, ή θύματα. Ότι είμαστε μόνο μυαλά και υλικά σώματα των οποίων ο θάνατος είναι η μόνη αναπόφευκτη κατάληξη.

Αυτά τα πιστεύω καθορίζουν τις συμπεριφορές και την λειτουργία μας. Μας κάνουν να λειτουργούμε με γνώμονα τον φόβο, τον διαχωρισμό, τον ανταγωνισμό με άλλους ανθρώπους, έθνη και ακόμα με φυσικές πηγές και συστήματα. Μας κάνουν να νοιώθουμε αγωνία και μοναξιά. Μας κάνουν ακόμα να θυσιάζουμε την χαρά της δημιουργίας στο βωμό της ασφαλούς ρουτίνας και μιας προβλέψιμης, πληκτικής, και τοξικής καθημερινότητας Μας κάνουν να παραδίνουμε την τύχη και την δύναμή μας στα χέρια των ειδικών, της κυβέρνησης, των διεθνών και τοπικών αρχών, των οικονομικών παραγόντων. Μας κάνουμε να περιμένουμε έξωθεν βοήθεια για να εξακολουθήσουμε να παίζουμε τον ρόλο του ανήμπορου θύματος.

Αρχίζουμε τώρα να τα βλέπουμε όλα αυτά. Αρχίζουμε να βλέπουμε ότι η κρίση είναι σαν το σύμπτωμα, είναι αυτό που μας επιτρέπει να δούμε ότι υπάρχει μία βαθύτερη και βαρύτερη ασθένεια. Σκοπός μας δεν είναι να εξαφανίσουμε απλά το σύμπτωμα αλλά να θεραπεύσουμε την ασθένεια, να διορθώσουμε το κακό στην ρίζα του.

Αρχίζουμε ακόμα να βλέπουμε, ότι έχουμε όλοι να παίξουμε ένα ρόλο σε αυτή την «θεραπεία». Αν την αρρώστια δημιουργούν τα δυσλειτουργικά πιστεύω μας, τότε η θεραπεία απαιτεί να υιοθετήσουμε νέα πιστεύω που θα οδηγήσουν σε νέες λειτουργικώτερες συμπεριφορές Αυτό εννοούμε όταν λέμε ότι η κρίση καταδεικνύει ένα πνευματικό πρόβλημα, που καλεί για μία πνευματική λύση. Ο Αϊνστάιν έλεγε: “Το πρόβλημα που έχει σήμερα η ανθρωπότητα δεν μπορεί να επιλυθεί στο ίδιο επίπεδο συνειδητότητας στο οποίο δημιουργήθηκε”, εννοώντας ακριβώς αυτό: Νέα συνειδητότητα (= νέες ιδέες και νέος βαθμό επίγνωσης).

Υπάρχει όμως ένα βασικό βήμα που πρέπει να προηγηθεί κάθε άλλου. Πριν εξετάσουμε τα πιστεύω και τις συμπεριφορές μας, πριν αποφανθούμε τι είναι λειτουργικό και τι όχι,- η μάλλον για να αποφανθούμε τι είναι λειτουργικό και τι όχι- πρέπει να κάνουμε ένα πράγμα: Να αποφασίσουμε ποιος είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος μας, τι προσπαθούμε να πετύχουμε συνολικά σαν ανθρωπότητα. Πριν ξεκινήσουμε πρέπει να οραματιστούμε τον τελικό προορισμό μας.

Θα μπορούσε λόγου χάριν το όραμά μας, ο προορισμός, ο μακροπρόθεσμος στόχος μας να είναι η διατήρηση και η ανύψωση της ζωής κάθε ανθρώπινης ύπαρξης και κάθε πλάσματος στη γη. Θα μπορούσε να είναι η αρμονική συνύπαρξη και συν-δημιουργία, για το σύνολο των ανθρώπων. Θα μπορούσε να είναι η συνειδητή δημιουργία, η χαρά και η αυτο-εκπλήρωση για κάθε άνθρωπο.

Δεν πειράζει αν αυτός ο προορισμός φαίνεται γα την ώρα πολύ μακρινός ή αν είναι ένα όνειρο που θα χρειαστούμε χρόνο για να υλοποιήσουμε Το σημαντικό 1^ο βήμα είναι να τον ορίσουμε ώστε να μπορέσουμε να χαράξουμε την πορεία μας.

Γνωρίζοντας τώρα το που θέλουμε να πάμε, μπορούμε πλέον να αποφασίσουμε το ποιες είναι οι ιδέες, οι αξίες και οι συμπεριφορές που θα μας οδηγήσουν στον προορισμό μας.

Η Ομάδα της Ανθρωπότητας δημιουργήθηκε για να δουλέψει, μαζί με αντίστοιχες ομάδες και κινήματα, για την ανάδυση αυτής της Νέας εκδοχής της Ανθρώπινης Πνευματικότητας, αυτού του νέου σετ ιδεών, που θα φέρει κάτι πολύ μεγαλύτερο από την αντιμετώπιση της κρίσης: Θα φέρει την μεταμόρφωση της εμπειρίας της ζωής στον πλανήτη.

Τι χρειάζεται λοιπόν να κάνουμε;

Τέσσερα Πράγματα που και τα 4 βοηθούν στην αλλαγή του κεντρικού βαθύτερου αίτιου της κρίσης, που είναι η συνειδητότητά μας.

Ένα όραμα για την ζωή ….

…σαν αυτό που αναφέραμε παραπάνω, που όμως πέρα από το γενικό κεντρικό τους μέρος θα έχει συγκεκριμένες αναφορές στο πως θα εκφράζεται σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής και λειτουργίας:

στην πολιτική και στην ενημέρωση, στην επιχειρηματικότητα και στην οικονομία, στην εκπαίδευση και στον πολιτισμό κλπ.

Μπορεί να τολμήσουμε να οραματιστούμε μία Εκπαίδευση που να μαθαίνει στους ανθρώπους πως να γίνουν συνειδητοί δημιουργοί των ονείρων και της ευημερίας τους. Οικονομία και Επιχειρηματική δραστηριότητα που να ορίζει το κέρδος με έναν ευρύ και ολιστικό τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη μετόχους, εργαζόμενους, περιβάλλον και κοινωνία. Υπάρχουν ήδη τέτοιες επιχειρήσεις στον πλανήτη. Μέσα Ενημέρωσης που να προβάλλουν παραδείγματα του λειτουργικού τρόπου ατομικής και συλλογικής ύπαρξης, απλώνοντας την ενημέρωση και την έμπνευση σε μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού. Υπάρχουν ήδη τέτοια κανάλια και ραδιόφωνα . Ακόμα και θρησκείες, που να ξεφεύγουν από τον περιορισμό της στενής οπτικής της αντιπαλότητας και της διεκδίκησης της αποκλειστικής γνώσης της αλήθειας. Που αντί για αυτό να βοηθούν την καλύτερη κατανόηση των κοινών βαθύτερων παγκόσμιων αληθειών της ζωής και να πρωτοστατούν στην δημιουργία της εμπειρίας της ενότητας.

Σήμερα υπάρχει ένα τέτοιο όραμα από πολλά κινήματα απλών ανθρώπων. Η Ομάδα της Ανθρωπότητας είναι ένα από αυτά. Το θέμα είναι το όραμα αυτό να γίνει ευρέως γνωστό, δίνοντας προοπτική και προορισμό στην δράση των ανθρώπων. Ένας προορισμός μου εμπνέει και κινητοποιεί, είναι το απόλυτο προαπαιτούμενο κάθε δράσης, και αυτό που λείπει ιδιαίτερα αυτή την εποχή.

Εκπαίδευση: Προσφέρουμε πληροφορίες για τις νέες ιδέες,- ή μάλλον την νέα κατανόηση των αιώνιων αληθειών-, σχετικά με την φύση και τον σκοπό του ανθρώπου και της ζωής στον φυσικό κόσμο, και σχετικά με την διαδικασία της ατομικής και συλλογικής συνειδητής δημιουργίας. Προσφέρουμε ακόμα έμπνευση για την εφαρμογή αυτών των νέων ιδεών στην ζωή του καθενός, μέσα από το μοίρασμα των εμπειριών μας και την αλληλοϋποστήριξη στο ταξίδι της προσωπικής μας μεταμόρφωσης Αυτό μπορεί να γίνει, - και ήδη γίνεται σε ένα βαθμό - μέσα από βιβλία, ομάδες μελέτης και στήριξης, σεμινάρια κλπ.

Το θέμα είναι η επέκταση αυτής της δράσης , να γίνει μέσα από την κεντρική εκπαίδευση και από τα ΜΜΕ , ώστε να καλύψει περισσότερους ανθρώπους.

3. Δράσεις πνευματικού ακτιβισμού: Εδώ μιλάμε για άνοιγμα διαλόγου και δράσεων με στόχο την εμπέδωση και την εφαρμογή του νέου οράματος και των νέων ιδεών σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Επιχειρήσεις,πολιτική, εκπαίδευση, πολιτισμό κλπ. Πάρετε μέρος ή ξεκινήστε αυτό τον διάλογο στον χώρο που υπηρετείτε.

4. «Ενεργειακή» βοήθεια του συνόλου. Όπως ξέρουμε, ο κόσμος ζει σε ένα κυρίαρχο πεδίο χαμηλών δονήσεων που προέρχονται από τα συναισθήματα φόβου, αγωνίας, πόνου, ανησυχίας και άγχους που εκπέμπει ασυνείδητα η πλειοψηφία των ανθρώπων. Ας σκεφτούμε τον Νόμο της Έλξης, που διέπει την ατομική και την συλλογική δημιουργία. Μέ βάση αυτό τον Νόμο, το όμοιο έλκει το όμοιο, άρα αρνητικές εκπομπές δονήσεων από αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα από μεγάλα μέρη του πληθυσμού, θα έλξουν περισσότερες δύσκολες και δυσμενείς συνθήκες. Ολα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα,το μόνο που μπορούν να δημιουργήσουν είναι περισσότερο χάος
Εχοντας την γνώση και την εμπειρία, η ευθύνη μας είναι να βοηθήσουμε κι αυτό μπορούμε να το κάνουμε ατομικά και συλλογικά.

Ατομικά κρατώντας την δόνησή μας υψηλή, και την προσοχή μας στραμμένη σε αυτό που προσπαθούμε να επιτύχουμε.
Συλλογικά, με συνδυασμένη, συντονισμένη εστίαση σε αυτό που θέλουμε να πετύχουμε,δηλαδή μιάς ζωής γαλήνης και αρμονίας βασισμένης στην ευρεία συνειδητότητα της ενότητάς μας.

Μπορείτε αν θέλετε να κλείσετε τα μάτια σας για λίγο και να οραματιστείτε μαζί μας…

Οραματιζόμαστε,

Μία κοινωνία που να λειτουργεί με την διαφάνεια και την δικαιοσύνη που υπαγορεύει η συνειδητοποίηση της ενότητας.
Μία κοινωνία που να εστιάζεται σε ότι λειτουργεί και όχι μόνο στο αρνητικό. Που αξιοποιεί την δημιουργική δύναμη και αναγνωρίζει την συμβολή κάθε μονάδας και ομάδας. Που δεν ψάχνει να εντοπίσει αδυναμίες και ελλείψεις, που δεν επικρίνει και βάζει λεζάντες, αλλά συνδυάζει με αγάπη και συμπληρώνει τις δυνατότητες των μελών της. Που ενθαρρύνει τον καθένα να γίνει ο καλύτερος που μπορεί. Που προσφέρει στήριξη και αγάπη, που περιβάλλει με στοργή και θεραπεύει, αντί να αποκλείει και να στέλνει στο περιθώριο. Που αναγνωρίζει σε όλους το δικαίωμα στην ζωή, στην ελεύθερη ύπαρξη και στην δημιουργία.

Όποιος επιθυμεί, μπορεί να ενώσει μαζί μας την πρόθεση και την ενέργειά του!

Με αγάπη και ελπίδα

Για την Ομάδα της Ανθρωπότητας

Δήμητρα Μπούρα
Σας ευχαριστώ

Από την Κρίση στην Ευημερία

Ομιλία στο 2ο Συμπόσιο Βορείου Ελλάδος

Τι είναι κρίση;
Η παρατεταμένη διαταραχή της ισορροπίας, της αρμονίας.
Από που προέρχεται;
Είναι το αποτέλεσμα μιας λανθασμένης για την περίπτωση στάσης, αντίληψης και κατά συνέπεια δράσης.
Η στάση, η αντίληψη, είναι το σύνολο των σκέψεων-συναισθημάτων-δονήσεων και τελικά πράξεων ενός ατόμου ή ενός συνόλου ατόμων. Είναι δηλαδή ένα είδος συνείδησης, πίστης ή δυναμικής δημιουργικής δόνησης, που υλοποιεί την πραγματικότητά μας.
Η πραγματικότητά μας, η εμπειρία της ζωής είναι επομένως δεμένη με την κατάσταση συνείδησης, η αλλιώς αντίληψης, ή πίστης, ή στάσης μας απέναντι στη ζωή. Κάθε στιγμή δημιουργούμε το μέλλον μας, σύμφωνα με το Νόμο του Αιτίου και του Αποτελέσματος.
Τι είναι σωστή και τι λανθασμένη στάση;
Κατά την πνευματική αντίληψη, λάθος στάση είναι το χάσιμο της πορείας, του στόχου, παρεκτροπή από την πνευματική ατραπό, από την έκφραση της τέλειας αρχέτυπης ιδέας, στο άτομο κατά την ανέλιξή του, με την έκφραση των ταλέντων και των ιδιαιτεροτήτων του και το ρόλο που έχει να παίζει μέσα στο Θείο Σχέδιο και σε ευρύ επίπεδο, στην ανθρώπινη κοινωνία κατά το Θείο Σχέδιο έκφρασης, ανέλιξης και επαναφοράς.
Παρεκκλίνουμε δηλαδή από την πορεία μας και σαν αποτέλεσμα της παρέκκλισης, εμφανίζεται η κρίση.
Η κρίση είναι κατά κάποιο τρόπο το καμπανάκι που χτυπάει για να μας υποδείξει ότι κάπου υπάρχει λάθος.
Τι είναι παγκόσμιο; Η συνισταμένη των ατομικών.
Παγκόσμια κρίση είναι επομένως προσωπική κρίση της πλειοψηφίας των ανθρώπων, εκδηλωμένη σε ευρεία κλίμακα.
Ακολουθώντας τις διαβαθμίσεις της σταδιακά, έχουμε παγκόσμια κρίση που αναλύεται περαιτέρω σε:
Κρίση λαών, εθνών, κοινωνικών ομάδων, οικογενειών και τελικά ατόμων.
Έτσι φθάνουμε στο κύτταρο της κρίσης, που είναι η ατομική κρίση, ένα είδος της οποίας είναι και η ασθένεια. (Η ασθένεια είναι προσωπική δυσαρμονία και διαταραχή της ροής ενέργειας στο σώμα μας).
Το άτομο όμως ζει και κινείται μέσα σε ένα μεγάλο σύστημα, το σύστημα της εκδήλωσης του Ενός. Η συστημική έννοια έχει υπεισέλθει σήμερα στις επιστήμες και αναφέρεται στα πάντα σαν μέρη ενός συνόλου, που είναι πολύ περισσότερο από το άθροισμα των μερών του, γιατί τα μέρη αλληλοεπιδρούν και αλληλοενισχύονται ή αλληλοαναιρούνται. Μέσα σε αυτό το γενικό συνονθύλευμα δονήσεων έχουμε ποικιλία τομέων δράσης, δηλαδή ομάδες στάσεων ή δονήσεων με τις διαβαθμίσεις τους, όπου παρατηρούμε να εκδηλώνεται η λεγόμενη παγκόσμια κρίση (κάθε πράξη, ή σκέψη, ή θέμα, ανήκει σε μια συγκεκριμένη δόνηση):
Πολιτική,
Θρησκεία,
Οικονομία- Τεχνολογία- Εργασία,
Περιβάλλον- Φυσικοί Πόροι και Οικολογικό Σύστημα,
Εκπαίδευση- Τέχνες και Πολιτισμός,
Αξίες- Ιδανικά, Διανόηση και
Πνευματική Δράση του ανθρώπου.
Κάθε μια από αυτές τις ομάδες έχει το δικό της εγρηγορός.

Επίσης στο Περιβάλλον έχουμε διαταραχές από φυσικά φαινόμενα, σεισμούς, πλημμύρες, ηφαίστεια κλπ. Οι φυσικές καταστροφές, είναι ανακατατάξεις για τη διατήρηση και επαναφορά της ισορροπίας στο περιβάλλον και είναι απρόσωπες. Αν εμπλέκονται άνθρωποι αυτό είναι αποτέλεσμα της δράσης του νόμου του αιτίου και του αποτελέσματος, που τους αφορά προσωπικά. Γι’ αυτό δεν επιδρούν με τον ίδιο τρόπο σε όλους.
Τέλος έχουμε τις εικονικές, ή μεγαλοποιημένες κρίσεις που έχουν να κάνουν με επηρεασμό της κοινής γνώμης ή διαμόρφωση μαζικής στάσης.
(Εξαιρετικά επικίνδυνες γιατί, διαστρεβλώνοντας ή μεγαλοποιώντας την αλήθεια, μπορεί να αλλάξουν στάσεις και δράσεις ατόμων και τελικά να επηρεάσουν αρνητικά και γρήγορα την πραγματικότητα που οι άνθρωποι αυτοί υλοποιούν. Δυνάμεις των εγρηγορότων).
Ποιος είναι ο ρόλος της κρίσης;
Όπως είπαμε προηγουμένως, κανένας πανικός, η κρίση δεν είναι εχθρός μας, είναι ένας βοηθός, που μας δείχνει ότι πήραμε λάθος δρόμο και πρέπει τώρα να διορθώσουμε την πορεία. Κάθε φορά λοιπόν που εντοπίζουμε κρίση, είναι η ευκαιρία μας για δράση και διόρθωση πορείας. Η ίδια η κρίση είναι και το κουμπί που καθορίζει το είδος της δράσης ώστε να την εξομαλύνουμε.(Ερωτήσεις, παραδείγματα, τι σημαίνει π.χ. φτώχεια, μοναξιά, έλλειψη αγάπης κλπ.;)
Παρατηρώντας την ιστορία βλέπουμε ότι κάθε φορά που χάνουμε το δρόμο, έρχεται η κρίση. Μετά από κάθε μεγάλη κρίση, η ανθρωπότητα αλλάζει πορεία, όπως έγινε μετά τον Μεσαίωνα που ακολούθησε η Αναγέννηση, μετά τους πρώτο και δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο που ακολούθησε το σπάσιμο των κοινωνικών κατεστημένων, η ανασυγκρότηση και η άνθιση των επιστημών και της τεχνολογίας.
Βέβαια, η ιστορία δεν είναι απλά εξέλιξη της τεχνολογίας. Είναι εξέλιξη της σκέψης του ανθρώπινου είδους.
Οι κρίσεις μας βάζουν να κοντοσταθούμε, να δούμε πού στεκόμαστε , ποιος είναι ο ρόλος μας και πού πηγαίνουμε. Ή αναδρομή αυτή γίνεται και στην προσωπική μας ζωή, όπως στη χαρακτηριστική κρίση της ώριμης ηλικίας.
Έτσι δρα ο Νόμος του Αιτίου και του Αποτελέσματος. Μέσα από την ελευθερία επιλογής που έχουμε, καθορίζουμε κάθε στιγμή με τις πράξεις, αλλά και τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τη στάση και την πίστη, με άλλα λόγια με την κατάσταση συνείδησής μας, την πορεία της ζωής μας. Οι δυσαρμονίες που βιώνουμε μας παρέχουν την ώθηση για να κάνουμε τους διορθωτικούς χειρισμούς.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την οικονομική κρίση: Οι οικονομικές αξίες δεν αντιπροσωπεύουν τις αληθινές αξίες των πραγμάτων. Η κατανομή του πλούτου, είναι άδικη και δυσανάλογη και βασίζεται στον εγωισμό και την προσωπική φιλοδοξία και όχι στη συνετή ανταμοιβή της προσφοράς υπηρεσίας του κάθε ατόμου, τη δίκαιη κατανομή των θείων δώρων στον πλανήτη και στην ευημερία του συνόλου. Η όλη οργάνωση της παραγωγής, της τεχνολογίας δεν βασίζεται καν σε πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου σαν πολυσύνθετου πνευματικού όντος, αλλά σε μη ιεραρχημένες, σε εικονικές ή σε υποβληθείσες ανάγκες. Σαν αποτέλεσμα, οι φυσικοί πόροι κατασπαταλούνται αλόγιστα και οι άνθρωποι εμπλέκονται στην ακόρεστη υπερκατανάλωση, τρέχοντας πίσω από ένα απατηλό όραμα ευτυχίας, που τους έχει υποβάλλει το σύστημα. Γίνονται συνεχώς φτωχότεροι, η ανεργία ανεβαίνει και οι οικονομίες τινάζονται στον αέρα η μια μετά την άλλη.
Ή ας πούμε η θρησκευτική κρίση: Ο φανατισμός, η απόρριψη του διαφορετικού, και η τυπολατρία έφεραν τους ανθρώπους πολύ μακριά από το όραμα του Ενός, της μιας πηγής ζωής και αγαθών, λες και οι θεία δύναμη είναι τόσοι πολλοί Θεοί όσα και τα μονοπάτια προσέγγισης, ή τα διαφορετικά ονόματα που του έχουν δώσει. Που πήγε η αποδοχή και η άνευ όρων αγάπη στο συνάνθρωπο, που όλες υπαινίσσονται;

Μπορούμε να εξετάσουμε έναν-έναν τους τομείς που αναφέραμε παραπάνω. Θα βρούμε ότι όλοι έχουν έναν κοινό παράγοντα. Η πλειοψηφία των στάσεων των ατόμων έχει παρεκκλίνει από την πνευματική πορεία. Δεν επιδιώκονται, δεν επιβραβεύονται και δεν επιλέγονται οι στάσεις που υποστηρίζουν την πνευματική εξέλιξη του ατόμου, τη δίκαια κατανομή και διακίνηση των αγαθών και του πλούτου, την προστασία του περιβάλλοντος, την προσεκτική χρήση των φυσικών πόρων, την ειρήνη, την μη βία, την αποδοχή των διαφορετικών ανθρώπων και θρησκειών και γενικά την συνείδηση ενότητας του ανθρώπινου όντος του Όντος… Αλλά εμείς είμαστε αυτοί που ευθυνόμαστε για αυτό. Όχι κάποιος άλλος έξω από μας!
Τι κάνουμε τώρα; Έχουμε τη δύναμη να το αλλάξουμε αυτό; Πως θα περάσουμε από την κρίση στην ευημερία;
Υπάρχουν δράσεις σε ατομικό και δράσεις σε συλλογικό επίπεδο. Η άμεση δράση είναι η πρώτη, γιατί εκεί έχουμε άμεση πρόσβαση.
Βελτιώνοντας τη στάση και τη δράση μας, δηλαδή τη δόνησή μας ή τη συνείδησή μας μπορούμε σύμφωνα με το νόμο της έλξης να τραβήξουμε εντελώς διαφορετικές ποιότητες και εμπειρίες ζωής, κατ’ αρχήν σε ατομικό επίπεδο. Πως γίνεται;
Υπάρχει ένας Νους, μια δύναμη που μπορούμε να αποκαλέσουμε Θεό ή Συμπαντικό Νου, που περιέχει όλες της ανώτερες και ωραιότερες ποιότητες ζωής, όπως υγεία, δύναμη, σοφία, επιτυχία, ευημερία κλπ. και έχει έδρα μέσα μας. Είμαστε ένα, της ίδιας ουσίας, με την πηγή αυτή. Η δύναμη αυτή φέρνει σε εκδήλωση στο βασίλειο της εμπειρίας κάθε κατάσταση ζωής.
Λειτουργεί όμως μόνο μέσω του πεδίου συνείδησης το οποίο κατακτάμε κάθε δεδομένη στιγμή: Όσο ανώτερο πεδίο συνείδησης φτάνουμε, τόσο ανώτερος βαθμός ευημερίας έρχεται σε έκφραση στη ζωή μας. Όποιος θέλει να αναπνέει υψηλής ποιότητας αέρα που βρίσκεται στα ύψη, δεν φέρνει κάτω τον αέρα, αλλά πάει στα βουνά, αναρριχάται και βάζει τον εαυτό του εκεί όπου βρίσκεται η υψηλή ποιότητα αέρα. Αν θέλουμε ευημερία, ας θέσουμε τους εαυτούς μας συνειδησιακά, στην κατάσταση όπου η συνείδηση ευημερίας εκδηλώνεται. Αν ζούμε συνειδησιακά στο πεδίο της φτώχειας, μόνο φτώχεια θα έλκουμε.
Η συνείδηση ευημερίας συμπεριλαμβάνει όλες τις επιθυμίες μας και θα την φτάσουμε φυσιολογικά καθώς εργαζόμαστε για να ανυψώσουμε τη συνείδησή μας με θετικότερες και δικαιότερες σκέψεις, συναισθήματα και δράσεις. Θα έρθει σαν φυσική συνέπεια και όχι σαν αποτέλεσμα τεχνητής επίδειξης, αλλά σαν αποτέλεσμα της τέλειας εφαρμογής ενός τέλειου νόμου. Υπάρχουν δυνάμεις στο μη ορατό, που εργάζονται και σχηματοποιούν καταστάσεις, που έχουμε δημιουργήσει στη συνείδησή μας.
Ας αγωνιστούμε για την απόκτηση ανώτερων στάσεων ζωής, σκέψεων και συναισθημάτων, ανώτερης συνείδησης, κάνοντας τα δικά μας διαφορετικά οράματα στο δικό μας κομμάτι ζωής. Σήμερα. Τώρα!
Σύντομα θα βρούμε ότι υπάρχουν δεκάδες εκατοντάδες άτομα που μοιράζονται το ίδιο όραμα με μας. Θα αρχίσουμε να έλκουμε και να ελκόμαστε από τα ομοιοδονούμενα εγρηγορότα μας. Έτσι θα δημιουργηθούν πυρήνες και συνεργαζόμενες ομάδες που θα μεγαλώνουν και θα ενώνονται σε κοινή γραμμή στάσεων και δράσεων.
Σύμφωνα με τη θεωρία του κρίσιμου πλήθους, ένας συγκριτικά μικρός αριθμός ατόμων, μπορεί να επιφέρει την παγκόσμια αλλαγή.

Τεό Βράτολη-Βολχάουπτ

Βιβλιογραφία:
Dr Ruth Hurley, Μετάφραση Βράτολη-Βολχάουπτ Τεό-Βάσω Σιούφα, 2007, Κολλέγιο Μεταφυσικών Επιστημών

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Η Δύναμη και η Αναγκαιότητα της Αλήθειας και της Πνευματικής Σιγουριάς σε Δύσκολες Στιγμές.

Ομιλία στο 2ο Συμπόσιο Βορείου Ελλάδος

Η Δύναμη και η Αναγκαιότητα της Αλήθειας και της Πνευματικής Σιγουριάς σε Δύσκολες Στιγμές.

Όλοι θέλουμε ευτυχία.

Επιθυμούμε και επιδιώκουμε να έχουμε με κάθε τρόπο αυτά που πιστεύουμε ότι μας δίνουν ευτυχία.

Για να νιώθουμε ευτυχία θέλουμε να έχουμε ασφάλεια, ελευθερία, υλικά αγαθά, αναγνώριση και σεβασμό, ανέσεις, δημιουργική έκφραση, αγάπη, γνώσεις, εξέλιξη και σταδιακά την υπέρβαση του σώματος, του νου και της ψευδαίσθησης της ξεχωριστότητας.

Χρειαζόμαστε όλα αυτά επειδή έχουμε χάσει την επαφή μας με την εσωτερική μας πνευματική φύση που είναι αιώνια και πάντα σε πληρότητα και ευδαιμονία.

Είμαστε αιώνιες πνευματικές οντότητες που προβάλλουμε και εκφράζουμε την συνειδητότητά μας μέσα από το υλικό μας σώμα και το νού εδώ στο υλικό πεδίο.

Ωστόσο, συμβαίνει, να ξεχνάμε την πνευματική μας καταγωγή και να ταυτιζόμαστε με το υλικό μας σώμα, που είναι απλώς το μέσο, το εργαλείο της έκφρασης σ'αυτό το επίπεδο.

Όταν ταυτιζόμαστε με το σώμα και την προσωπικότητα, τότε βιώνουμε φόβο, επειδή είναι και τα δυο ευάλωτα και θνητά. Από το φόβο μας προσκολλόμαστε σε αυτά που έχουμε λανθασμένα προγραμματίσει ότι θα μας προσφέρουν ασφάλεια, αξία, ελευθερία και πληρότητα.

Οι προσκολλήσεις αυτές, δημιουργούν ακόμα περισσότερο φόβο επειδή τώρα έχουμε εξωτερικεύσει την πηγή της αξίας, της ασφάλειας, της ελευθερίας και της πληρότητας έξω από τον εαυτό μας, πχ ανθρώπους, υλικά αγαθά, χρήματα, τίτλους, ιδέες και θέσεις, που είναι ρευστά, μεταλλασσόμενα και όχι κάτω από τον δικό μας έλεγχο.

Αυτό δημιουργεί έναν επί πλέον φόβο και άγχος ακόμα και όταν τα έχουμε αυτά που επιθυμούμε, επειδή ζούμε με το διαρκή φόβο ότι μπορεί να τα χάσουμε, υποφέρουμε και να είμαστε δυστυχισμένοι.

Φοβόμαστε μήπως χάσουμε αυτά πού πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητα για να είμαστε καλά και ευτυχισμένοι. Αρχίζουμε να νιώθουμε πανικό και μπορεί να καταλήγουμε σε ανήθικες κινήσεις ακόμα και στη βια για να προστατεύουμε ή να αποκτήσουμε αυτά στα οποία είμαστε προσκολλημένοι – λόγω ακριβώς της ψευδαίσθησης μας αυτής.

Σε αυτή την κατάσταση της εσφαλμένης ταύτισης, βιώνουμε:

1^ο Φόβο ότι δεν θα αποκτήσουμε αυτό που υποτίθεται ότι πρέπει να έχουμε για να είμαστε ασφαλείς ή να νιώθουμε πληρότητα.

2^ο Όταν τα έχουμε όλα ή μερικά από αυτά, δεν ησυχάζουμε αλλά φοβόμαστε μήπως τα χάσουμε.

3^ο Νιώθουμε αδικία, πόνο, απογοήτευση όταν δεν μπορούμε για κάποιο λόγο να τα έχουμε.

4^ο Νιώθουμε προδοσία, θυμό και μίσος προς αυτούς που θεωρούμε ότι μπορεί να είναι η αίτια να μην αποκτήσουμε ή να χάσουμε αυτά που θέλουμε.

5^ο Νιώθουμε ζήλια προς αυτούς που έχουν αυτά που θέλουμε.

6^ο Νιώθουμε αυτοαπόρριψη, ντροπή και ενοχή όταν δεν καταφέρνουμε να τα έχουμε ή τα καταφέρνουμε με ανήθικους τρόπους.

7^ο Και όταν δεν μπορούμε να διανοηθούμε πως θα αποκτήσουμε αυτά στα οποία είμαστε προσκολλημένοι και δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι μπορούμε να είμαστε καλά χωρίς αυτά, νιώθουμε απελπισία και κατάθλιψη.

Όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και ο πόνος και η σύγκρουση για μας και τους γύρω μας φαίνεται να δημιουργούνται λόγω μιας, κατά κάποιο τρόπο, ηθελημένης πνευματικής αμνησίας προκειμένου να εκτελέσουμε μια αποστολή σε ανθρώπινο επίπεδο. Το έργο της ενότητας και της ενοποίησης «των επί μέρους», με ελεύθερη βούληση και συνειδητή επιλογή.

Ναι, φαίνεται ότι συμφωνήσαμε να λησμονήσουμε την πνευματική μας καταγωγή και να έχουμε την κοινωνική ψευδαίσθηση ότι ο καθένας μας είναι ξεχωριστός από τους άλλους, για να μπορούμε να έχουμε την δυνατότητα της επιλογής, να καλλιεργούμε πάλι και πάλι την ελεύθερη βούληση και την συνειδητή επιλογή της ενότητας. Να εναρμονιζόμαστε σε κάθε δύσκολη περίσταση με την ανώτερη πνευματική μας διάσταση. Να αναγνωρίζουμε σε κάθε στιγμή ποιοι πραγματικά είμαστε, ποιοι είναι οι άλλοι και τι γίνεται εδώ στον πλανήτη.

Έχουμε την ελεύθερη βούληση μέσα σε αυτές τις δύσκολες μέρες, όπου δεν υπάρχει η σιγουριά που ικανοποιεί προσκολλήσεις μας, να λειτουργήσουμε με φόβο και βια ή με την ανώτερη μας φύση, τη μοναδική λύση που είναι ενότητα, μοίρασμα και συνεργασία. Πραγματοποιήσαμε την άνεση της υλικής αφθονίας αλλά δεν μάθαμε το μάθημα της ενότητας και συνεργασίας.

Τώρα, μέσα από την παγκόσμια κρίση, έχουμε συμφωνήσει υποσυνείδητα σαν ψυχές (που είναι άλλο επίπεδο από το επίπεδο της προσωπικότητας) να δώσουμε στον εαυτό μας μια ευκαιρία, να συνδεθούμε με την αλήθεια μέσα από άλλες συνθήκες.

Η ελπίδα είναι ότι έχουμε απομυθοποιήσει σε κάποιο βαθμό τις εξωτερικές πηγές ευτυχίας και είμαστε έτοιμοι να αναγνωρίσουμε και να βιώσουμε την αληθινή μας αιώνια, άτρωτη φύση. Είναι ώρα να βιώσουμε την αξία, την ασφάλεια και την ελευθερία μας όχι μέσα από εξωτερικές συνθήκες και προσκολλήσεις αλλά από ιδιότητες, που είναι μέσα μας, και είναι δεδομένες, αμετάκλητες και αδιαπραγμάτευτες.

Η ασφάλεια είναι μια ιδέα

Η ασφάλεια και η ευτυχία βασίζονται στις πεποιθήσεις μας και όχι στις εξωτερικές καταστάσεις. Μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι με δυο τρόπους.

1. Είτε να έχουμε όλα αυτά που πιστεύουμε ότι «πρέπει να έχουμε» για να νιώθουμε ασφαλείς και ευτυχισμένοι (παρόλο που περίπου 5 δισεκατομμύρια άλλοι ανθρώποι έχουν καταφέρει να είναι καλά και ευτυχισμένοι χωρίς τίποτε από αυτά που πιστεύουμε ότι πρέπει να έχουμε.)

(Ασχολιόμαστε με αυτήν την προσέγγιση στα σεμινάρια μας για το πως να πραγματοποιήσουμε στόχους και ανάγκες.)

2. Είτε να συνειδοποιήσουμε και να βιώσουμε το πλούσιο εσωτερικό μας κόσμο και να μπορούμε να είμαστε καλά και ευτυχισμένοι με ελάχιστες προϋποθέσεις. Θα συζητήσουμε αυτήν την προσέγγιση σήμερα.

Η ιδανική λύση είναι ένας συνδυασμός των δύο που εκφράζεται στην προσευχή του Αγ. Φραγκίσκου

Θεέ μου, δώσε μου τη δύναμη να αλλάξω αυτά που μπορώ, την ηρεμία να δεχτώ αυτά που δεν μπορώ να αλλάξω και τη σοφία να διακρίνω μεταξύ των δυο.

Αλήθειες που μας Απελευθερώνουν.

Ποιες είναι οι αλήθειες που χρειαζόμαστε να θυμηθούμε για να μπορούμε να νιώθουμε την εσωτερική ασφάλεια και πληρότητα που χρειαζόμαστε, ακόμα και όταν οι εξωτερικές συνθήκες είναι δύσκολες – και δεν νιώθουμε σίγουροι ότι όλες οι ανάγκες και προσκολλήσεις μας θα ικανοποιηθούν.

1. Είμαστε αιώνια, αγγελικά, πνευματικά όντα, εκφράσεις της Θείας συνειδητότητας. Για μας δεν υπάρχει ούτε γέννηση και ούτε θάνατος. Υπάρχει μόνο η προσωρινή προβολή της αιώνιας συνειδητότητάς μας μέσα στην ύλη (γέννηση) και η απόσυρση από το προσωρινό υλικό όχημα (θάνατος).

2. Όλοι οι αγαπημένοι μας για τους οποίους έχουμε έννοια είναι επίσης αιώνιες αγγελικές ψυχές, με πνευματικές αφετηρίες, που έχουν δεχτεί προσωρινά να προβάλουν την συνειδητότητα τους μέσα στην ύλη με το σώμα και την προσωπικότητα τους. Οι αγαπημένοι μας δε γεννιούνται και δεν πεθαίνουν. Απλώς επιτρέπουν ένα μέρος της συνειδητότητας τους να προβάλλεται στο υλικό πεδίο και όταν έχουν ολοκληρώσει τα μαθήματα ή/και τα έργα τους αποσύρουν την συνειδητότητα τους από τα οχήματα αυτά.

3. Όλοι οι άλλοι που παίζουν τους ρόλους τους γύρω μας, πολιτικοί, εξουσίες, αντιεξουσιαστές, επαναστάτες, συντηρητικοί, φιλελεύθεροι, αυτοί που μας αρέσουν και που δεν μας αρέσουν είναι επίσης αιώνια αγγελικά όντα που συμμετέχουν μαζί μας σε μια διαδικασία για να εξελίσσουμε την ικανότητα μας να βιώνουμε και να εκφράζουμε την εσωτερική μας Θεία αρμονία.

Μερικοί από αυτούς θα παίζουν ρόλους που συμπαθούμε επειδή μας κάνουν να νιώθουμε ασφαλείς, και άλλοι θα έλκουν τη δυσαρέσκεια, την κριτική, την απόρριψη και το θυμό μας επειδή η συμπεριφορά και οι αντιλήψεις τους μας ξυπνούν φόβους για την ασφάλεια, την αξία και την ελευθερία μας.

Είναι φυσικό να νιώθουμε αρνητικά προς τα άτομα αυτά, αλλά είναι απαραίτητο να καταλάβουμε ότι, σαν ψυχές, είμαστε μια ενιαία συνειδητότητα με αυτούς και ότι απλώς παίζουν τον ρόλο τους στην ομαδική μας εξέλιξη. Μπορεί να χρειαστεί να τους εμποδίζουμε σε μερικές ανήθικες πράξεις, αλλά η πρόκληση μας είναι να τους αντιλαμβανόμαστε πάντα σαν αδελφές ψυχές και να τους αγαπάμε.

(Άλλη αλήθεια που μας απελευθερώνει)

4. Ο καθένας από μας έλκει από το σύμπαν ή από το κβαντικό πεδίο των άπειρων πιθανοτήτων, ακριβώς αυτό που χρειάζεται σαν ερέθισμα για την εξέλιξη του. Έχουμε την ελεύθερη βούληση να αγνοήσουμε το μάθημα και να συσσωρεύουμε αρνητικά συναισθήματα προς τους άλλους, τον εαυτό μας και τη ζωή γενικά. Έχουμε όμως επίσης την ελεύθερη βούληση να υπερβαίνουμε την άγνοια, την ξεχωριστότητα, τη αποξένωση και το φόβο και να συνδεθούμε με την εσωτερική πραγματικότητα του εαυτού μας, των άλλων και της ζωής που είναι μια ενιαία οικουμενική συνειδητότητα, που εκφράζεται μέσα από τον καθένα μας.

Είμαστε όλοι ένα ον, ένα πνεύμα, ένα σύνολο ψυχών που δίνουμε ο ένας στον άλλον ερεθίσματα, προσυμφωνημένα, απλώς ως ευκαιρίες, για την αμοιβαία μας εξέλιξη.

(Άλλη αλήθεια που μας απελευθερώνει)

5. Ο καθένας είναι ο αποκλειστικός δημιουργός της πραγματικότητας του.

Δημιουργούμε την πραγματικότητα μας ατομικά, οικογενειακά και κοινωνικά με τις συμπεριφορές, τις πεποιθήσεις, τα συναισθήματα και τους προγραμματισμούς, αλλά και με τις συμφωνίες και τις αποφάσεις της ψυχής πριν έρθει σε υλική υπόσταση, με σκοπό να έχουμε ευκαιρίες να μάθουμε συγκεκριμένα μαθήματα. Μπορεί να φαίνεται ότι οι άλλοι άνθρωποι ή οι διάφορες εξουσίες, ή ο Θεός, ή άλλες πολιτικές ή εμπορικές δυνάμεις δημιουργούν την πραγματικότητα μας. Αλλά στην αλήθεια αυτοί είναι απλώς καθρέφτες του εσωτερικού μας κόσμου και ερεθίσματα για την πιθανή μας εξέλιξη.

Έτσι θα είναι καλύτερα να απελευθερωθούμε από το ερώτημα «ποιος Φταίει» - που μπορεί να δημιουργήσει μόνο αρνητικά συναισθήματα προς άλλους ή τον εαυτό μας. (κατά κανόνα δεν είναι ερώτημα, αλλά μια ανάγκη να βρούμε κάποιον άλλον εκτός από εμάς που να φταίει.)

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει ένας εξωτερικός κόσμος ανεξάρτητος από το εσωτερικό μας περιεχόμενο. Έχουμε μια μικρή ή μεγάλη συμμετοχή μέσα από τις συμπεριφορές, τους τρόπους ζωής, τις συνειδητές και υποσυνείδητες πεποιθήσεις, καθώς επίσης μέσα από το περιεχόμενο του συλλογικού υποσυνείδητου ή του αιτιατού σώματος μας σαν ψυχές στην εξέλιξη.

Δεν υπάρχει τίποτε έξω εκεί για το οποίο δεν είμαστε συνυπεύθυνοι και συνδημιουργοί. Είναι απαραίτητο να το καταλάβουμε αυτό αν πρόκειται να φτάσουμε στο επίπεδο της προσωπικής και ομαδικής εξέλιξης που θα μας επιτρέπει την ενότητα και τη συνεργασία, για να βγούμε από την προσωρινή κρίση που βρισκόμαστε.

Όταν συμβαίνει κάτι για το οποίο νιώθουμε αρνητικά συναισθήματα καλύτερα να ρωτάμε:

a. Τι μπορώ να μάθω από αυτό που συμβαίνει;

b. Τι υπάρχει μέσα μου που καθρεφτίζεται εδώ και μπορεί να συμβάλει σε αυτό που βλέπω και δεν μου αρέσει.

c. Πως μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου, την οικογένεια μου και την κοινωνία να λύσουμε το πρόβλημα ή να δημιουργήσουμε κάτι καλύτερο;

(Άλλη αλήθεια που μας απελευθερώνει)

6. Όλα – τα πάντα - γίνονται για την προσωπική και ομαδική μας αμοιβαία εξέλιξη.

Είμαστε εδώ για ξυπνήσουμε από την προσωρινή ψευδαίσθηση ότι η ύπαρξη μας τελειώνει με το σώμα και την προσωπικότητα ή ότι η αξία μας ή ασφάλεια μας μπορεί να μετρηθούν με αυτά. Κάθε γεγονός ή κατάσταση είναι μια ευκαιρία για αυτογνωσία και απελευθέρωση από την άγνοια μας, από την λήθη της πνευματικής μας καταγωγής. Όμως είναι επίσης ένα ερέθισμα που μπορεί να μας κάνει να γινόμαστε ακόμα πιο αρνητικοί. Αυτή είναι η πρόκληση μας – να αξιοποιήσουμε ό,τι μας δημιουργεί φόβο και ανασφάλεια σαν ευκαιρία να θυμηθούμε την αληθινή μας φύση καθώς και την αληθινή φύση των άλλων και της ζωής.

Έτσι είναι πολύ καλύτερα να κατευθύνουμε την ενέργεια μας στο να κάνουμε εσωτερικές και εξωτερικές αλλαγές παρά να καλλιεργήσουμε αρνητικά συναισθήματα προς άλλους, τη ζωή και τον εαυτό μας.

Όσοι γνωρίζουν τους νόμους της έλξης, ξέρουν ότι όταν σκεφτόμαστε αρνητικά προς κάτι, το έλκουμε και το αυξάνουμε. Καλύτερα να στρέφουμε την θετική μας ενέργεια προς αυτό που θέλουμε παρά αρνητική ενέργεια προς αυτό που δεν θέλουμε.

Τα πάντα που συμβαίνουν στην ζωή μας και στην ζωή των αγαπημένων μας είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε και αυτά που έχουμε επιλέξει σαν ψυχές στην εξέλιξη, σαν ερεθίσματα για την σταδιακή μας φώτιση.

Δεν είναι λάθος, ούτε άδικο, ούτε άτυχο. Το παρελθόν μας είναι ακριβώς αυτό που επιλέξαμε και δημιουργήσαμε. Το μέλλον μας θα είναι το ίδιο. Το παρόν μας δίνει τα ερεθίσματα που χρειαζόμαστε τώρα να κάνουμε τις αλλαγές στον τρόπο που συμπεριφερόμαστε, σκεφτόμαστε και νιώθουμε ώστε να δημιουργήσουμε το μέλλον που θέλουμε.

Το μέλλον είναι ακόμα άγνωστο, άλλα εξαρτάται από τις αλλαγές που κάνουμε ή δεν κάνουμε στο παρόν. Παρόλο που η ζωή δίνει σε όλους ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε και οι ίδιοι μέχρι σήμερα έχουμε δημιουργήσει, δεν υπάρχει κάποιο παγιωμένο μέλλον ή μοίρα. Δημιουργούμε κάθε δευτερόλεπτο ένα νέο πιθανό μέλλον. Κάθε απόφαση, κάθε αντίδραση διαμορφώνει ένα νέο μέλλον.

Αντιδρώντας με φόβο, θυμό και αποξένωση θα δημιουργήσουμε ένα ανάλογο μέλλον. Αν απελευθερωθούμε από τον φόβο και την άγνοια που το δημιουργεί, μπορούμε τώρα να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα μπροστά στην εξέλιξη μας.

(Άλλη αλήθεια που μας απελευθερώνει)

7. Η ζωή μας δίνει μόνο αυτά που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε. Έχουμε όλοι τη δύναμη να υπερβούμε ό,τι φοβόμαστε και να συνεχίσουμε τη ζωή μας με νόημα, δημιουργικότητα και ευτυχία. Εκατομμύρια άνθρωποι παντού στον πλανήτη έχουν περάσει από αυτά που φοβόμαστε ότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αντέξουμε και έχουν ξαναβρεί ευτυχία στη ζωή τους.

Η ανθρώπινη ψυχή είναι πιο δυνατή από οποιαδήποτε πιθανή ανθρώπινη εμπειρία.

Είναι νόμος : η ζωή δεν σταματάει ποτέ, συνεχίζεται και όλοι την ακολουθούν, γιατί υπάρχει ένα εγγενές στοιχείο μέσα στους ανθρώπους που τους κάνει να συνεχίζουν.

Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν αποδείξει αυτήν την αλήθεια και την δύναμη του πνεύματος με την υπέρβαση όλων αυτών των απωλειών.

8. Η απλή αλήθεια είναι ότι το 90 % του πλανήτη ήδη ζει τη ζωή που φοβόμαστε εμείς ότι μπορεί κάποια στιγμή να ζούμε αν συνεχίζεται η οικονομική κρίση. Τουλάχιστον, δεν δείχνουν πιο δυστυχισμένοι από μας.

Σύμφωνα με τα στατιστικά του WORLD BANK ...

80% των ανθρώπων, που σημαίνει από 5 από τα 6 δισεκατομμύρια ανθρώπων στο πλανήτη, ζούνε με λιγότερα από 216 εύρω το μήνα.

Και από αυτούς 3 δισεκατομμύρια ζούνε με λιγότερα από 48 ευρώ το μήνα.

Μονό 1 % του πληθυσμού έχει ένα κομπιούτερ

Μονό 1% έχει πάει σε πανεπιστήμιο.

500.000.000 άνθρωποι του κόσμου έχουν ζήσει ή ζουν σε πόλεμο ή πείνα.

Εάν έχεις τραπεζικό λογαριασμό, ανήκεις στο 8% των ανθρώπων του πλανήτη που ζουν καλά.

Δηλαδή 90% από τον πλανήτη ήδη ζουν αυτό που φοβόμαστε ότι ίσως μια μέρα μπορεί να ζούμε – παρόλο που είναι μάλλον απίθανο να συμβεί. Όμως πιστεύω ότι μια έρευνα στα άτομα αυτά δεν θα τους δείξει λιγότερο ευτυχισμένους από μας. Ίσως το αντίθετο. Ίσως το λιγότερο που έχουμε, είναι και το λιγότερο που έχουμε να χάσουμε που σημάνει λιγότερο άγχος και ίσως περισσότερη ευγνωμοσύνη για ό,τι έχουμε.

Μια μελέτη μάλλον θα δείξει ότι αυτά τα 3 δισεκατομμύρια άτομα που ζούνε με λιγότερα από 48 ευρώ το μήνα και τα άλλα 2 εκατομμύρια που ζουν με λιγότερα από 216 ευρώ το μήνα έχουν εκφράσει λιγότερα παράπονα, θυμό, αντιεξουσιαστικές διαδηλώσεις και βια από όσα είχαμε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια.

Δεν θέλω να πω με αυτό ότι οι διαδηλώσεις δεν έχουν την θέση και το δίκαιο τους στην κοινωνία μας. Απλώς δεν φαίνεται να έχουμε περισσότερη ευτυχία, ηρεμία, ενότητα και αγάπη από αυτούς τους 5 δισεκατομμύρια που κερδίζουν λιγότερο από 216 εύρω το μήνα. Η αφθονία μας δεν μας έχει ωφελήσει.

Αντίθετα, μόνο στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, άτομα, κοινωνίες και κράτη, δαπανούν περίπου 1,400 δισεκατομμύρια $ ΜΟΝΟ για Καλλυντικά, παγωτά, αρώματα, τροφές για κατοικίδια, τσιγάρα, οινοπνευματώδη ποτά, ναρκωτικά και πόλεμο.

Σκεφθείτε, απλώς, ότι χρειαζόμαστε μόνο 28 δισεκατομμύρια $, δηλαδή μόνο 2% από το ποσό αυτό για να έχουμε για όλες τις αναπτυσσόμενες χώρες στον πλανήτη.

βασική παιδεία για όλους
Καθαρό νερό για όλους
Βασική στήριξη υγείας

Είναι ξεκάθαρο ότι η σημερινή κρίση είναι αποτέλεσμα της αποξένωσης, των λανθασμένων αξιών και της αδιαφορίας για τους άλλους. Η μόνη λύση είναι να επανεξετάσουμε τις αξίες μας, να τις αλλάξουμε και να ενωθούμε για να πραγματοποιήσουμε το παράδεισο που ενσαρκωθήκαμε να δημιουργήσουμε.

9. Ακόμα σε μια μαζική εμπειρία ή κατάσταση όπως σε ένα σεισμό ή οικονομική κρίση, αυτό που θα συμβεί στον καθέναν είναι μοναδικό και προσωπικό.

Ο Χριστός αναφέρθηκε ( Ματθαίος 24.40) σε αυτό το γεγονός όταν μίλησε για τις καταστροφές που θα γίνουν πριν από τη δεύτερη παρουσία. Είπε «Τότε θα υπάρχουν δυο άνδρες στο αγρό – ο ένας θα μείνει και ο άλλος θα αφαιρεθεί. Θα υπάρχουν δυο γυναίκες στο μύλο. Η μια θα μείνει και η άλλη θα αφαιρεθεί.

Δηλαδή σε οποιοδήποτε μαζικό γεγονός αυτό που θα συμβεί στον καθέναν δε θα είναι ενα ατυχές περιστατικό δηλ. ένα αθώο θύμα που έτυχε να παραβρίσκεται σε μια δυσάρεστη εξέλιξη. Θα είναι εκεί μόνο αν έχει επιλέξει σαν ψυχή να βιώσει αυτό που ίδιος έχει δημιουργήσει, έλξει και επιλέξει για την εξέλιξη του. Δεν συμβαίνουν τυχαία γεγονότα σε καθέναν. Υπάρχει μια υπέρτατη σοφία και δικαιοσύνη στο σύμπαν που μας συμπεριλαμβάνει – μόνο αν απελευθερωθούμε από τον πόνο, το φόβο και το θυμό μας θα τη δούμε.

10. Η πραγματική ασφάλεια είναι η αλήθεια.

Νομίζουμε ότι οι άλλοι ή το χρήμα ή η κοινωνική θέση μας δίνει ασφάλεια. Όμως τίποτε από αυτά δε μας προστατεύουν από την αρρώστια, το σεισμό, το ατύχημα ή το θάνατο. Η πραγματική ασφάλεια είναι μια κατάσταση του νου που δημιουργείται μόνο με την πνευματική γνώση ή πίστη.

Α. Είμαστε αιώνια αθάνατες αγγελικές συνειδητότητες που ούτε γεννιούνται και ούτε πεθαίνουν. Απλώς προβάλουμε και αποσύρουμε την συνειδητότητα μας μέσα και έξω από προσωρινά υλικά και νοερά σχήματα.

Β. Η ζωή δίνει σε μας και στους αγαπημένους μας μόνο αυτό που έχουμε επιλέξει σαν ψυχές επειδή ευνοεί την εξέλιξη μας.

Γ. Έχουμε και εμείς και οι αγαπημένοι μας τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε ό,τι μπορεί να συμβεί στη ζωή μας.

Δ. Είμαστε πολύ τυχεροί και ζούμε πολύ καλά σε σχέση με το 90% των αδελφών μας στον πλανήτη.

Η λύση είναι ενότητα

Εφόσον η σημερινή κρίση έχει δημιουργηθεί από την άγνοια της αληθινής μας φύσης, το αίσθημα ξεχωριστότητας, από τον φόβο, την αποξένωση, την αδιαφορία του ενός για τον άλλο, από την απληστία και την ανήθικη συμπεριφορά, η μόνο λύση και θεραπεία είναι το αντίθετο τους.

Χρειαζόμαστε να θυμηθούμε την αλήθεια ότι είμαστε όλοι εκφράσεις μιας οικουμενικής συνειδητότητας.
Η αλήθεια αυτή θα μας οδηγήσει να βιώσουμε την ενότητα αυτή σαν ενδιαφέρον, συμπόνια, αγάπη και την συνειδητοποίηση ότι δεν μπορεί να υπάρχει προσωπική επιτυχία και ολοκλήρωση του σκοπού μας στο πλανήτη μέχρις ότου όλοι να έχουν ασφάλεια, ευημερία και ελευθερία, επειδή είμαστε όλοι κύτταρα στο σώμα της ανθρωπότητας και ότι γίνεται σε ένα κύτταρο επηρεάζει όλα τα άλλα.
Η ενότητα αυτή χρειάζεται να εκφραστεί σαν συνεργασία, δικαιοσύνη, τιμιότητα και ισότητα από και προς όλες τις κατευθύνσεις, για όλους ανεξαιρέτως.
Μετά χρειάζεται να γίνει πράξη μέσα από αλληλοβοήθεια, αλληλοσυμπαράσταση και υπηρεσία προς τα «κύτταρα του δικού μας σώματος» που πάσχουν.
Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε την κρίση αυτή με ενότητα σαν οικογένειες, κοινωνίες, κράτη σε έναν ενιαίο πλανήτη.
Χρειάζονται όλοι οι πολιτικοί, όλα τα κόμματα και όλα τα κράτη να συνεργαστούν για το καλό του σύνολου.
Οι κυβερνήσεις πρέπει να λειτουργούν με ενδιαφέρουν, εμπιστοσύνη και αμεροληψία προς τους πολίτες.
Είναι επίσης ώρα για όλους τους πολίτες να συμπαραστέκονται στο έργο της κυβέρνησης με ενότητα, τίμια και με αγάπη εργασία, και ηθική συμπεριφορά προς τους νόμους και προς τους όλους για μπορεί να λύσουμε το πρόβλημα όλοι μαζί.

Όλες αυτές οι ενέργειες είναι φυσικά αποτελέσματα της συνειδητοποίησης ότι είμαστε όλοι ένα. Μόνο έτσι θα αντιμετωπίσουμε με επιτυχία την κρίση και μόνο έτσι θα αποκομίσουμε το μάθημα που μας δίνεται σαν πρόκληση για υπερβάσεις μέσα σε αυτήν.

Ολοκληρώνουμε με λίγες πρακτικές προτάσεις.

Να μάθουμε να ζούμε πιο απλά και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη και χαρά με τα βασικά της ζωής και όχι τα περιττά.

Να ζούμε λιτά, σε λιγότερα τετραγωνικά μέτρα – όπως ζει το 90 % του πλανήτη.

Να ενωθούμε με άλλους και να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον με αγάπη και ανιδιοτέλεια.

Να αποφύγουμε να σκεφτόμαστε και να μιλάμε αρνητικά για τους άλλους και την κοινωνία. Αυτές οι Ενέργειες μόνο αυξάνουν αυτά που δεν θέλουμε. Αντίθετα να σκεφτόμαστε και να μιλάμε θετικά για αυτά που θέλουμε να δημιουργήσουμε σαν άτομα και σαν κοινωνία.

Να οραματιστούμε καθημερινά την ιδανική κοινωνία και το δικό μας ρόλο στη δημιουργία της κοινωνίας αυτής.

Να δούμε όλους σαν αδελφές ψυχές στην εξέλιξη και να νιώθουμε ενότητα μαζί τους.

Να φροντίσουμε με αγάπη αυτούς που υποφέρουν και έχουν περισσότερη ανάγκη από μας.

Να προβούμε με άλλους σε θετικά φιλανθρωπικά έργα που βελτιώνουν τη ζωή για όλους.

Να αξιοποιούμε τις τεχνικές της ενεργειακής ψυχολογίας για να απελευθερωθούμε από αρνητικά συναισθήματα.

Να διαλογιζόμαστε και να προσευχόμαστε καθημερινά για να βιώνουμε την εσωτερική μας δύναμη και πληρότητα.

Να μελετάμε και να εμπεδώνουμε βαθύτερα τις πνευματικές αλήθειες στην καθημερινή μας ζωή.

Να αγαπήσουμε τους άλλους και τον εαυτό μας όπως είμαστε σε αυτό το στάδιο της εξέλιξης μας.

Να είστε πάντα καλά.

Ρόμπερτ Ηλίας Νατζέμυ

ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

IΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

FOUNDING DECLARATION

Προς όλες τις Φιλοσοφικές και Μεταφυσικές Ομάδες

TO ALL PHILOSOPHICAL AND METAPHISICAL GROUPS

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Έχει η Πνευματικότητα Απάντηση στην Παγκόσμια Κρίση;

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

H πνευματική απάντηση στην κρίση.

Από την Κρίση στην Ευημερία

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Η Δύναμη και η Αναγκαιότητα της Αλήθειας και της Πνευματικής Σιγουριάς σε Δύσκολες Στιγμές.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ

RE : THE “MOVEMENT”

ΟΜΑΔΕΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

Έμβλημα Facebook

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Το Πνεύμα της εποχής

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΣΦΑΙΡΩΝ

FEEDJIT Live Traffic Map

Google analytics

Αναγνώστες

ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

IΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

FOUNDING DECLARATION

Προς όλες τις Φιλοσοφικές και Μεταφυσικές Ομάδες

TO ALL PHILOSOPHICAL AND METAPHISICAL GROUPS

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Έχει η Πνευματικότητα Απάντηση στην Παγκόσμια Κρίση;

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

H πνευματική απάντηση στην κρίση.

Από την Κρίση στην Ευημερία

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Η Δύναμη και η Αναγκαιότητα της Αλήθειας και της Πνευματικής Σιγουριάς σε Δύσκολες Στιγμές.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ

RE : THE “MOVEMENT”

ΟΜΑΔΕΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

Έμβλημα Facebook

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Το Πνεύμα της εποχής

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΣΦΑΙΡΩΝ

FEEDJIT Live Traffic Map

Google analytics

Αναγνώστες

Εγγραφή στην Κίνηση Ομάδων για Ελεύθερη Πνευματική Έκφραση